1101 ஆம்குறள் ஐம்புலன் இன்பங்களும் காதலியிடம் ஒருங்கே குடிகொண்டிருக்கும் தன்மையை உவப்பது.
1102 ஆம்குறள் காமநோய்க்கு காமமே மருந்து என்று சொல்வது.
1103 ஆம்குறள் தம்மை விரும்பும் காதலியின் தோளில் படுத்திருப்பது சொர்க்கத்தில் இருப்பது போன்றது என்று சொல்வது.
1104 ஆம்குறள் வேறெங்கும் பெறமுடியாத விந்தையான காமத்தீ இவளிடம் உள்ளது என்கிறது.
1105 ஆம்குறள் 'தன்னை முழுதாக எனக்குத் தந்தாள்' என்று அவன் கூறியது.
1106 ஆம்குறள் 'ஒவ்வொருமுறை கூடும்போதும் புத்துயிர் தருகிறாள் இவள்' என்று கூறுவது.
1107 ஆம்குறள் காதலர் சேர்க்கை உரிமை வாழ்க்கையில் பெறும் இன்பத்திற்கு நிகர் என்பது.
1108 ஆம்குறள் காதலர் அணைப்பின் இடையில் காற்று நுழையக் கூட இடமில்லை என்கிறது.
1109 ஆம்குறள் காதல் வாழ்வு கொண்டோர் பெற்ற பேறுகளைக் கூறுவது.
1110 ஆம்குறள் இதுநாள்வரை இவ்வின்பம் அறியவில்லையே; இன்னும் எத்தனை எத்தனை இன்பம் உள்ளதோ என்று காதலர் மகிழ்வது.

புணர்ச்சி மகிழ்தல் பாடல்களை அகத்திணைக் கூறுகளை மனதில் கொள்ளாமலும், தோழி, பாங்கன், போன்ற அயலார்களையும் நீக்கிப் படிக்க வேண்டும்; காதலன், காதலி இருவர் மட்டும்தான் இவ்வதிகாரத்தில் வள்ளுவர் படைத்த நாடகமாந்தர் என்று கொண்டால் மட்டுமே பாடல்களின் நோக்கினை நன்கு உணர முடியும்.
புதிய காதலர்களிடமும், ஊடலும் உணர்தலும் புணர்தலுக்கு முன் உண்டு என்ற புரிதலும் வேண்டும்.

வள்ளுவர், காமத்துப்பாலில், முற்றிலுமாக தொல்காப்பிய அகத்திணை வழிகாட்டுதல்களைப் பின்பற்றவில்லை. ஆனால் சில உரையாசிரியர்கள் இவ்வதிகாரத்தை எந்தப் பிரிவில் அடக்குவது என்பதில் வேறுபட்டனர்; அகத்திணைக் கூறுகளை வலிந்து அதிகாரப் பாக்களுக்குள் திணித்தனர்; அகத்திணை நிகழ்வுகள் அவை கூறப்பட்ட நிரல்படி இல்லை என்பதால் குழப்பமுற்றனர். மேலும் தோழி, பாங்கர் என்ற மாந்தரை வள்ளுவர் மனதிற் கொண்டு அதிகாரத்துப் பாடல்களை இயற்றினார் என்பதாகச் தெரியவில்லை. ஆனால் உரையாளர்கள் இவர்களைக் குறட்காட்சிகளில் நுழைக்கின்றனர். தேவையேயின்றி வரும் இப்பாத்திரங்கள் குறட்போக்கைத் தடை செய்வதுடன் பாக்களின் கருத்துச் சுவை குன்றவும் காரணமாகின்றன.

புதுக் காதலர் இடை ஊடல், உணர்தல் உண்டாகுமா?
பிரிவால் எழுவதுவே ஊடல், அந்தப் பிரிவும் பரத்தையர் பிரிவால் அமைவதே சுவைத்தற்குரியது என்ற போக்கில் சில பாடல்களின் உரைகள் அமைந்தன. புதுக் காதலரிடை பரத்தையர் பிரிவும், அதன் விளைவான ஊடலும் தோன்றக் காரணமில்லை என்று உரையாசிரியர்கள் எண்ணியிருப்பார்கள் போலும். எனவே 'இது இயற்கைப் புணர்ச்சி பற்றியது. கூடுவதற்குமுன் பிரிவு எப்படி ஏற்படும்? ஊடல் ஏது?' என்ற ஐயங்கள் முன்வைக்கப்பட்டன. புணர்ச்சி மகிழ்தல் அதிகாரத்திலோ குறளில் வேறு எங்கேயுமோ பரத்தையர் பிரிவு இல்லவே இல்லை. மேலும் புதுக் காதலர் இடையிலும் பரத்தையர் பிரிவு அல்லாத ஊடல் உண்டாவதும் பின் அது நீங்குவதும் இயல்பே என்பதைப் புரிந்து கொண்டால் உரையாசிரியர்கள் கொண்ட ஐயங்கள் நீங்கித் தெளிவு ஏற்படும். ஆகையால் இந்த அதிகாரத்தில் ஊடுதல், உணர்தல் பற்றிச் சொல்லப்படுவதற்குத் தடை ஏதும் இல்லை.

'வடநூலார் இடக்கர்ப் பொருளவாகச் சொல்லிய புணர்ச்சிச் தொழில்களும் ஈண்டு அடக்கிக் கூறப்பட்டன' என்கிறார் பரிமேலழகர். இடக்கர் என்பது நன்மக்கள் இடையில் அல்லது மேடையில் சொல்லத்தகாத சொல் அல்லது பொருள் குறித்தது. இடக்கரடக்கல் என்பது அவ்வாய்பாடு மறைத்து(அடக்கி) பிறவாய் பாட்டால் சொல்லும் ஒரு பண்பாடாகும். புணர்ச்சித் தொழில்கள் என்பன நகிலை வருடல், ஆடை நெகிழ்த்தல், இறுகத்தழுவல், இதழ் சுவைத்தல் முதலியன. பரிமேலழகர் சொல்வதுபோல் வடநூலாரிலுள்ள விரசம் இங்கு இல்லை.
புணர்ச்சியின் வருணனை ரொம்ப நாகரிகமாக உள்ளது. பால் உறுப்புக்கள் பற்றிக் குறிப்பிடப்படவே இல்லை. பிற அதிகாரங்களில் பேசப்படும் முலை என்ற சொல் கூட இங்கு காணப்படவில்லை. பெண்ணின் தோள் மட்டும் ஒரு குறிப்பு உணர்வோடு கூறப்பட்டுள்ளது.

அறிதோறும்.... (1110) என்று தொடங்கும் குறள் ஒரு பொருளை அறிய அறிய முன்னைய அறிவு அறியாமையாகத் தோன்றுகிறது எனக் குறிப்பிடும். அறிய அறிய அறியாமை தோன்றுகிறது என்னும் இக்குறளில் வரும் உவமைக் கருத்தைப் பொருளோடு பொருத்திப் பார்த்தால் தலைவியோடு தொடங்கும் இல்லறம் தலைமகனுக்குப் பலப்பலப் புதிய வாழ்க்கை அனுபவங்களை, புதுக் கூறுகளைக் காட்டும் என்பது புலனாகும்; திருமணத்திற்குப் பின் தலைவன் வாழ்க்கைக் கல்வி பெற்று நிறைமாந்தனாக மலர்கிறான்; ஆகவே, இல்வாழ்க்கை இன்பத்தை மட்டுமன்றி அறிவின்பத்தையும் நல்க வல்லது என்பதனைக் குறிப்பிற் காட்டுவது இக்குறள் நோக்கமாகும் என்பர்.

தாம்வீழ்வார் மென்தோள் துயிலின் இனிதுகொல் தாமரைக் கண்ணான் உலகு (1103) என்னும் பாடலில் தன்னை வேட்கையோடு விரும்பும் பெண்ணின் மென்மையான தோள்களில் உறங்குவதாகிய இன்பத்தைக் காட்டிலும் தாமரை மலர் போன்ற கண்களையுடைய திருமாலின் சொர்க்க உலகம் கூட இனியதாக இருக்கமுடியுமா? என்று தலைவன் தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொள்கிறான். மாந்தரிடை நிகழும் காதல்இன்பமும் தேவர்கள் உறையும் சொர்க்க உலக இன்பமும் இங்கு ஒப்பிடப்பட்டு மனிதக் காதலே சிறந்தது என்று சொல்லப்பட்டது என்றும் இதை விளக்குவர்.