• 741ஆம் குறள் போர்மேற் செல்வார்க்கும் அரண் மதிப்புமிக்கது; அஞ்சித் தற்காப்பவர்க்கும் அது இன்றியமையாதது என்கிறது.
• 742ஆம் குறள் நீல நிறத்தினையுடைய ஆழமான கடலும், வெட்ட வெளியும் மலையும் அடர்ந்த காடும் உடையது அரண் ஆகும் எனக் கூறுகிறது.
• 743ஆம் குறள் உயர்வு, அகலம், வலிமை, நெருங்குதற்கு அருமை இவை நான்கும் அமைந்தது அரண் என்று நூல்கள் கூறும் எனச் சொல்கிறது.
• 744ஆம் குறள் பகையைத் தடுத்து நிறுத்தற்குரிய இடம் சிறியதாயும் உள்ளே பெரிய இடத்தினை உடையதாய் முற்றுகையிட வரும் படையின் ஊக்கத்தை அழிப்பதாய் உள்ளதே அரணாகும் என்கிறது.
• 745ஆம் குறள் பகைவர்க்குக் கைப்பற்ற அரியதாய் உணவுப் பொருள்கள் நிறைந்ததாய் உள்ளிருப்பவர்களின் செயற்பாடுகளுக்கு எளிதாக இருக்கும் தன்மையதே அரண் எனச் சொல்கிறது.
• 746ஆம் குறள் எல்லாப் பொருள்களும் உடையதாய், உற்ற இடத்து உதவும் நல்லாளும் உடையதே அரணாகும் என்கிறது.
• 747ஆம் குறள் சூழ்ந்தும், சூழாது தாக்கியும் வஞ்சனை செய்தும் பகைவரால் கைக்கொள்ளுதற்கு முடியாதது அரண் எனச் சொல்கிறது.
• 748ஆம் குறள் வலுவாக வளைத்து வந்துள்ள பகைவரையும் தன்னை விடாமல் பற்றிய அகத்தார் வெல்வதற்குரிய சிறப்பு வாய்ந்தது அரண் என்கிறது.
• 749ஆம் குறள் போர்முனையில் முதலிடத்திலேயே பகைவர் கெட, முதற்போரிலேயே சிறப்புப் பெற்று மாட்சிமைப்பட்டதே அரண் எனக் கூறுகிறது.
• 750ஆவது குறள் எத்துணை மேன்மையுடையதாய் இருந்தாலும் செயல்திறம் இல்லாதவரிடம் இருக்கும்போது பாதுகாப்பு இலது என்கிறது.

இன்று வளர்ந்திருக்கின்ற போர் முறைகள் அரண் என்ற பாதுகாப்பில் அடங்குகின்றனவாக இல்லை என்றும் கண்டம் விட்டுக் கண்டம் பாய்ந்து வானத்திலிருந்து அணுகுண்டுகளையும், இராக்கெட்டுகளையும் ஏவும் நிலைக்கு போர்த்திறம் வளர்ந்துள்ள நிலையில் வள்ளுவர் கூறிய அரண் பற்றிய கருத்துக்கள் இந்தக் காலத்துக்குப் பொருந்தாதவை என்று எழுதுகின்றனர். ஆனால் வள்ளுவர் கூறும் அரண்கள் எல்லாக் காலத்துக்கும் பயன்படுவனவே. அவர் அரண் என்ற பாதுகாப்பு பற்றியே சொல்லுகிறார். கோட்டை, மதில் என்பனவற்றின் உள் விளக்கங்கள் இல்லை. நாட்டின் இயற்கை அரண்களும், பாதுகாக்கும் படைகளும் ஒரு நாட்டின் அரண்களாகக் கொள்ளப்படவேண்டும் எனக் கூறியிருக்கிறார். இன்றைக்குப் பொருந்தாதவன என்பவர்கள் அரண் என்பதைப் பாதுகாப்பு என்னும் பொருள் கொண்டு இவ்வதிகாரத்தின் பாடல்களை மறு வாசிப்பு செய்தால் வள்ளுவரின் கருத்துக்கள் என்றைக்கும் ஏற்றவையே என்பதை உணர்வர்.

ஆற்றல் வாய்ந்த கோட்டை ஒன்று போரில் பகைவரை வெல்கிறது என்று முற்றாற்றி முற்றி யவரையும் பற்றாற்றிப் பற்றியார் வெல்வது அரண்(748) என்ற பாடல் சொல்கிறது. இதில் அரண் உயிருடைய பொருள்போல் செயலாற்றுகிறது என்று வள்ளுவர் பாடி மகிழ்கிறார்.

முனைமுகத்து மாற்றலர் சாய வினைமுகத்து வீறெய்தி மாண்டது அரண் (749) என்ற பாடல் போர்க்காட்சியை நம் முன் நேரடியாகத் தோன்றச் செய்கிறது. போர்க்களத்தின் வீரச் செயல்களும் மாட்சிமையும் அரணுக்கே உரியது என இப்பாடல் கூறுகிறது.

எனைமாட்சித்து ஆகியக் கண்ணும் வினைமாட்சி இல்லார்கண் இல்லது அரண் (750) என்ற பாடல் அரணை இயக்குபவர்களது இன்றியமையாமையையும் பாடுகிறது. நாட்டின் பாதுகாப்புக்கு அரணமைவு மட்டுமல்லாமல் அதனை ஆட்சிப்படுத்துவர்களது திறமும் மிகத்தேவை என்பதை அழுத்தமாகக் கூறுவது இப்பாடல்.