இன்னா செய்யாமை என்பது என்றும் எதற்காகவும் எங்கும் எவர்க்கும் எத்துயரும் செய்யாமையைச் சொல்வது. பிற உயிர்கள்-மாந்தரோ, விலங்கோ பறவையோ- எதுவும் துயருறும் காட்சியைக் காணும்போது இரக்கம்கொள்வது மனித இயல்பு. இன்னாசெய்யாமை அதிகாரம் எல்லா உயிரையும் தம் உயிர்போல் கருதி அதற்குத் தீங்கு இழைத்தல் கூடாது எனச் சொல்கிறது. இன்னாசெய்யாமையை மனம், மொழி, மெய் சார்ந்த அறமாக வள்ளுவர் கருதுகிறார். இந்த அதிகாரத்தையும் துறவறத்தார்க்கு மட்டும் உரியதாகக் கொள்ள வேண்டியதில்லை.
'தொல் தமிழரின் 'வீர யுக'த்தைச் சேர்ந்த குருதி உறவுகளும் குழு உறவுகளும் பெரிதும் இயல்பூக்கத்தின் வழிப்பட்டவையாகச் செயல்பட்டன. பிறர் துன்பத்தைத் தன் துன்பமாகப் போற்றல், யார்க்கும் மனத்தாலும் துன்பம் செய்யாமை, உயிர்களுக்கு ஊறு செய்யாமை, வேண்டுமென்றே கெடுதல் செய்தார்க்குப் பதிலுக்குக் கெடுதல் செய்யாமை முதலிய பண்பட்ட அறங்கள் எல்லாம் வள்ளுவர் காலத்துத் தோன்றியன' என்பார் ராஜ் கௌதமன்.
பெருஞ்சிறப்பைத் தருகிற அருஞ்செல்வங் கிடைப்பதாயினும், பிறருக்குத் துன்பம் செய்தல் கூடாது; அதுதான் அறிவுடைமை.
பெருஞ் சீற்றத்துடன் ஒருவன் தனக்கு இன்னா செய்தவிடத்தும், மாசற்ற நன்னெறியாளர் அவர்க்கு இன்னா செய்வதில்லை.
தான் ஒரு குற்றமும் செய்யாதிருக்க, தனக்கு இன்னாதவற்றைச் செய்தவர்க்கும், இன்னா செய்யற்க.
இன்னா செய்தாரைத் தண்டிப்பது அவர் நாணுமாறு அவருக்கு நன்மை செய்து விடுவது.
பிறர் துன்பத்தைத் தன் துன்பமாகக் கருதாதவனுடைய அறிவு பயனற்ற அறிவு.
இன்னாது எனத் தெரிந்தும் அதை ஒருவன் பிறர்க்குச் செய்வது ஆகாது.
எப்போதும், யாருக்கும் எந்த அளவிலும் இன்னா செய்யாமையே சிறப்பாகும்.
தன் உயிர்க்குச் செய்யப்பட்ட தீங்குகளின் துன்பத்தை அனுபவித்த ஒருவன் அத்தீமையையே பிறனுக்கு ஏன்தான் செய்கின்றானோ?
முற்பகல் இன்னா செய்தால் பிற்பகல் இன்னா தானே வரும்.
ஒருவன் செய்த துன்பம் அவனையே சாரும் அதாவது அவனையே வருத்துமாதலின், துன்பமில்லாமல் வாழ விரும்புகிறவர்கள், பிறருக்குத் துன்பம் செய்ய மாட்டார்கள்.
இவை இவ்வதிகாரம் கூறும் செய்திகள்.
'தனக்குத் துன்பம் செய்தாரைத் தண்டிப்பது அவர் வெட்கப்படும்படி அவருக்கு நன்மை செய்து விடுவது'. போன்ற அறிவுரைகள் நடைமுறைக்கு ஒத்துவருமா? வள்ளுவர் மிக மிக உயர்ந்த நிலையில் இருந்து கொண்டு மக்கள் மனநிலையை அறியாமல் ஆற்றுப்படுத்துகிறாரா?
இல்லை. இன்னாசெய்யாமை அதிகாரத்தில் கூறப்பட்டவை எல்லோராலும் பின்பற்றத் தக்கனவே.
தீமை செய்தார்க்கும் நன்மை செய்துவிடுக என்பது உளவியல் அடிப்படையில் கூறப்பட்ட நடைமுறையில் செயல்படுத்தக்கூடிய ஒன்றுதான்.
பழி வாங்கும் உணர்வுடைய மனிதர்களோடு கூடவே சென்று திருத்துவதையே 'ஒறுத்தல்', 'அவர்நாண' என்ற சொற்கள் புலப்படுத்துகின்றன. இவை உடன்பாட்டுச் சொற்கள். பழிவாங்கும் மனப்பான்மையில் இருப்பவனது சினத்தை முதலில் தணித்து அவ்வேளையில் அவனுக்கு ஒரு நன்மை செய்தால் மனம் மகிழ்ந்து திருந்துவதற்கான வாய்ப்பு உண்டு. நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களை ஆராய்ந்தால் இதுபோன்று திருந்தியவர்களின் உண்மை நிகழ்வுகள் பலவும் தெரியவரும்.
தீயரை விட்டுவிட வேண்டும் என்பதல்ல அவரை அடக்க வேண்டும் என்பதுவே வள்ளுவம். அதனால்தான் இன்னா செய்தாரைப் 'பொறுத்தல்' என்று சொல்லாது, 'ஒறுத்தல்' எனச் சொல்லப்பட்டது. எண்ணமும் அறிவும் உணர்வும் புலன்களும் கேடுற்றவர்களே பிற உயிர்களுக்கு இன்னா செய்வர். இன்னா செய்தவர்களுக்குத் திரும்ப இன்னா செய்தால் தீமை தொடர்ந்துகொண்டேதான் போகும். எந்தச் சூழ்நிலையிலும் பொறுத்தாற்றும் பண்பை மேற்கொண்டால் அது அமைதிக்கு வழிவகுக்கும். மாறாகப் பதிலுக்கு தீங்கு செய்து பழிவாங்குவதால் இன்பத்தையும் அமைதியையும் இழக்க நேரிடும். எப்பொழுதும் மனத்தில் அச்சம் குடிகொண்டுவிடும், மனச்சான்று, அரசின் சட்டங்கள் போன்றன ஒருங்கு கூடி வாழ்க்கையைத் துன்பமாக்கிவிடும்.