பிறன் ஒருவனுக்கு உரிமையான பெண்ணை அதாவது அவனது மனைவியை விரும்பி அடையும் இழிகுணத்தை நீக்கவேண்டும் என அறிவுறுத்துகிறது இவ்வதிகாரம். பசி. நீர்‌ வேட்கை, இணைவிழைச்சு, உறக்கம்‌ என்பன எல்லா உயிர்‌களுக்கும்‌ இயல்பினுள்ளன-இயற்கையானவை. இவற்றுள் இணைவிழைச்சென்னும்‌ உயிர்க்குணத்தின்‌ இயக்‌கம் ஆன்றோர்களால் பல்வேறு வகைப்பட்ட வரம்பிற்‌ குட்‌படுத்தப்பட்டது‌; இயல்பான இயற்கையான பாலியல் உறவுகளுக்குச் செயற்கையான கட்டுப்பாடுகள் வகுக்கப்பட்டன. நீண்ட காலத்துக்கு முன்னரே, ஒருத்தி தனது பாலியல் செயல்பாட்டை, ஒருவனுக்கு மட்டுமே உடைமையாக்குமாறு செய்ய 'கற்பு' என்னும் விதி நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. அது போலவே, பின்னர், பிறனில் விழையாமை என்ற அறம் ஆடவனுக்கு பாலியல் ஒழுக்கமாக வரையறுத்துச் சொல்லப்பட்டது. இந்த எல்லைகளுக்குட்பட்டு ஒழுகுதல்‌ உலகத்தோடொட்ட ஓழுகலானது. இவ்வாறு இல்லறவாழ்வில் ஈடுபட்ட ஆணும் பெண்ணும் தங்களது பாலியல் செயல்பாட்டைத் தங்களுக்குள் மட்டுமே உடைமையாக்கும் வகையில் குடும்ப நிறுவன அமைப்பு கட்டுக்குள் கொண்டுவரப்பட்டது. காம மயக்கத்தால்‌ பிறனுடைய மனைவியது உடம்பின் சுவையை‌ விரும்பாமை உலகத்தோ டொட்ட ஒழுகும்‌ ஒழுக்கத்திற்‌ சிறந்தது என்பதும் ஒருவன் அறவழியினின்றும் மாறிப் பல தீமைகள் செய்வானாயினும், பிறன் மனையாளை நயந்து கெடுத்தான் என்ற தீய பழி வாராமலாவது நடந்துகொள்வானாக என்று இங்கு வள்ளுவர் அறம் கூறுகிறார். அனைத்துத் தீய செயல்களிலும் -பொய், களவு, கொலை போன்றவற்றிலும்- பிறன் மனை நயக்கும் தீச்செயலே மிகக் கொடியது என்று அவர் உரைக்கிறார்.
பாலியல் ஒழுக்கம் பிறழாமல் வாழ்பவனுக்கு, எல்லா நற்பேறுகளும் உரியன என இவ்வதிகாரத்துக் குறள் (149) ஒன்று கூறுகிறது. இல்லறத்தார்களிடையே எளிதில்‌ நேரத்தக்கதான மனமாசு பிறனில்‌ விழைதலாம். இல்லறவாழ்வில் ஈடுபட்டோர், பிறன்மனைவியை நயந்து கவர்தல் போன்ற தீச்செயல்களைத் தூண்டக்கூடிய சூழலில் வாழ்கின்றனர். அச்சுறுத்தும் தன்மைகள் நிறைந்த அவற்றையெல்லாம் உறுதியுடன் எதிர்கொண்டு, பாலியல் ஒழுக்கம் பிறழாமல் வாழ்பவனுக்கு, எல்லா நற்பேறுகளும் உரியன எனச் சொல்ல வரும்பொழுது 'நாம்நீர் வைப்பு' அதாவது அச்சம்தரும் கடல் சூழ்ந்த உலகிடை வாழும் மாந்தர் எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.
எல்லை மீறிய பாலியல் உறவுகளை உலகிலுள்ள பிற பண்பாடுகளும் இழிவான செயல்களாகவே பார்க்கின்றன.

வள்ளுவர் முதலான அறநூலோர் வாழ்ந்த காலத்தில்தான் தமிழ் இலக்கிய உலகில், ஆணுக்குப் பிறனில் விழையாமை என்ற பாலியல் அறம் கூறப்பட்டது என்பர். ஆண்களுக்கும் பாலியல் ஒழுக்கத்தை வலியுறுத்துவது 'பிறனில் விழையாமை' அதிகாரம். மற்றவர் மனைவியை காம மயக்கத்தோடு நோக்குவதற்கு எதிரான வள்ளுவரின் போராட்ட உணர்வு இவ்வதிகாரத்தில் நன்கு புலப்படுகிறது. ஆடவரின் பெருமைக்குரிய குணமாக ஆண்மையாக-பேராண்மையாக பிறன்மனை நயவாமையைச் சொல்கிறது குறள். பாலுணர்ச்சி சார்ந்த காமக்குறியோடு பிறரது பொருளாளை விரும்புவது பேதைமை எனச் சாடும் வள்ளுவர், இந்தச் செயலைத் தீமை புரிதலுக்கு ஒப்பிடுகிறார். 'பிறன் மனைவி மீது காமம் கொள்பவர்களுக்கு அறமும் தெரியாது பொருளும் தெரியாது. அவனைவிடப் பெரிய அறிவிலி யாருமில்லை. அவன் இறந்தவனுக்குச் சமம். அவன் எவ்வளவு பெரியவனாக இருந்தும் என்னத்துக்கு? பிறன்மனை புகல் அவனுக்கு எப்பொழுதும் இழிவையே தரும்' என இவ்வதிகாரத்துப் பாடல்கள் அவனை இகழ்ந்துரைக்கின்றன.

ஆண்மகனை வேறொருவன் மனைவியிடமிருந்து விலகிச் செல்லுமாறு 'பிறனில் விழையாமை'யில் வள்ளுவர் சொல்கிறார். முதலில் அவன் பிறன் மனைவியை விரும்புகிறான்; பின் அவளைக் கவர நினைக்கிறான். 'இவளை எய்துதல் தனக்கு எளிமையான' தென்று எண்ணியும் பிறன்மனை விழைகிறான். எளிதில் கிடைக்கிறதென்று எண்ணிய நிலை, அப்பெண் பிறன் பொருளாக இன்றி, நிலைகுலைந்தவளாக இருத்தல், தன் முயற்சிக்கு காலம் இடம் முதலியன ஒத்திருக்கின்றன என்பனவற்றைக் குறிக்கும். அவளைக் கொண்டவன் செல்வம், செல்வாக்கு, உடல்வலி முதலியவற்றில் குறைந்தவனாக இருப்பதும் காரணங்கள். ஒருவன் தனது செல்வாக்கை அடாத முறையில் பயன்படுத்துவதாலும் பிறன்மனை புகுதல் நேர்கிறது. சில வேளைகளில் நம்பிக்கைக்கு உரிய இடமும் வஞ்சித்தற்கு உரிய இடமாய் மாறுகிறது. பிறன்கடை நின்று அவனது இல்லறவாழ்வைப் பாழ்செய்கிறான். தன்னை நம்பியவர் மனைவியை விழைந்து தீமை செய்வோர், ஒழுக்கமில்லாச் சான்றோர் போன்றோர் பிறன் பொருளாளைப் பெட்டொழுகும் பேதையராகக் குறிப்பிடப்படுகின்றனர். காம மிகுதியால் பிறனது மனையுள் நுழைந்து தீமை புரிவது, அகல்யையின் இல்லில் புகுந்த இந்திரன் கதையை நினைவிற்குக் கொண்டுவரும்.

பிறனில் விழையாமை என்பது பிறன் மனைவியை விரும்பிக் கூடுதல் வரை செல்கிறது. பிறர் மனைவியைக் கள்ளத்தனமாகக் கூடுதல் என்பது அப்பெண்ணின் உடன்படுதலுடன்தான் நடைபெறமுடியும். அதாவது இங்கே ஆண்-பெண் இருவரிடம் இலக்கணம் மீறிய காம இச்சைகள் காணப்படுகின்றன. ஆனால் வள்ளுவர் ஆண்மகனின் செயற்பாடுகளை மட்டும் பழித்துக் கூறினாரே தவிர இவ்வதிகாரத்து எந்த இடத்திலும் அப்பெண்ணைப் பற்றி இழிவாகவோ தாழ்த்தியோ குறிப்பிடவில்லை என்பது சிந்திக்கத்தக்கது. தன் வலியை முறையற்றுப் பயன்படுத்தி ஆண் இழைத்த தீச்செயலுக்கு ஒத்துழைத்ததால் மட்டுமே அப்பிறன் மனைவி குற்றவாளி அல்லர் என்பதால் அவளைத் தன் காம இச்சைக்கு ஆட்படுத்திய இல்இறப்பானே ஒறுக்கத்தக்கவன் என்பது இவ்வதிகாரத்தின் முடிபாகலாம்.