• 1201 ஆம்குறள் 'நினைத்தாலே இன்பம் உண்டாவதால் கள்ளைவிடக் காதலே இனிதாகும்' எனப் பிரிந்து கூடக் காத்திருக்கும் காதலன் கூறுவதைச் சொல்கிறது.
• 1202 ஆம்குறள் பிரிவில் காதலர் ஒருவரையொருவர் நினைத்து துன்பம் வராமல் பார்த்துக்கொள்கின்றனர். காதல் இன்பம் எவ்வாற்றானும் இனியதே என்பதைக் கூறுவது.
• 1203 ஆம்குறள் தும்மல் பாதியிலேயே நின்றுவிட்டது; அவர் என்னை நினைக்கத் தொடங்கி பின் விட்டுவிட்டாரோ? என்று காதலி கேட்பதைச் சொல்வது.
• 1204 ஆம்குறள் 'எம் நெஞ்சத்தில் அவர் எப்பொழுதும் உள்ளதுபோல் அவர் உள்ளத்தில் நாமும் உள்ளவளாய் இருப்போமோ?' எனத் தலைவி ஆர்வமுடன் கேட்பதைச் சொல்கிறது.
• 1205 ஆம்குறள் 'தன் நெஞ்சில் யாம் செல்லாமல் காத்துக்கொண்டவர் என் உள்ளத்தில் இடைவிடாது வருவதற்கு நாணம் கொள்ள மாட்டாரா?' எனத் தலைவி ஊடல்மொழியில் கேட்பதைச் சொல்வது.
• 1206 ஆம்குறள் 'தலைவரோடு நான் உடனிருந்த நாட்களை நினைத்துக் கொள்வதால்தான் உயிரோடு உள்ளேன். அதனால் அன்றி, மற்று எதனால் வாழ்கின்றேன்?' என்று தலைவி சொல்வதைக் கூறுகிறது.
• 1207 ஆம்குறள் 'காதலரை யான் என்றும் மறந்ததில்லை; மறப்பதை நினைத்தாலும் மனம் படபடக்கிறது. அவரை மறந்துவிட்டால் எனக்கு என்ன ஆகுமோ?' எனத் தலைவி கேட்பதைச் சொல்கிறது.
• 1208 ஆம்குறள் 'எத்தனை முறை நான் நினைத்துக்கொண்டாலும் அவர் அதற்காகச் சினம் கொள்வதில்லை. எனக்கு அவர் செய்யும் பெருமையின் அளவு அது' எனத் தலைவி பெருமிதப்படுவதைச் சொல்கிறது.
• 1209 ஆம்குறள் 'நாமிருவரும் ஓருவரே என்று முன்பு கூறியவரது அன்பின்மையை மிக நினைந்து என் இனிய உயிர் போய்க் கொண்டிருக்கிறது' எனத் தலைவி சொல்வதைக் கூறுவது.
• 1210 ஆவதுகுறள் 'நிலவே வாழ்வாயாக! நினைவை விட்டு நீங்காராய்ப் பிரிந்து சென்றவரை நான் கண்ணினால் காணும்வரை மறையாது விளங்குவாயாக!' என தலைவி வேண்டுவதைச் சொல்வது.

தம்நெஞ்சத்து எம்மைக் கடிகொண்டார் நாணார்கொல் எம்நெஞ்சத்து ஓவா வரல் என்று தலைவி ஊடல் மொழியில் கூறுவது இனிமை பயக்கிறது.

மறப்பின் எவனாவன் மன்கொல் மறப்பறியேன் உள்ளினும் உள்ளஞ் சுடும் என்று மறப்பை அறியமாட்டேன்; அதை நினைத்தாலும் உள்ளம் கொந்தளிக்கிறது எனக் கூறுகிறாள் தலைவி. என்ன ஆழமான அன்பு அது!

காதலர் கண்ணில் தெரியும்வரை வானில் விளங்குவாயாக என நிலவை நோக்கி விடாஅது சென்றாரைக் கண்ணினால் காணப் படாஅதி வாழி மதி எனத் தலைவி கூறுவது கவிநயம் மிகுந்தது.