• 161 ஆம்குறள் ஒருவன் தன் நெஞ்சத்தில் பொறாமைக் குணம் இல்லாததைத் தான் ஒழுக வேண்டிய நெறியாகக் கொள்வானாக என்கிறது.
• 162 ஆம்குறள் எவரிடத்தும் பொறாமை இல்லாமல் நடப்பதைப் பெற்றால் விழுமங்களுள் அதற்கு ஒப்பானது வேறொன்றும் இல்லை எனச் சொல்கிறது.
• 163 ஆம்குறள் அறவாழ்வு வேண்டாம் என்பவனே பிறன் பெற்ற நலங்களைக் கண்டு பொறாமைப்படுவான் என்கிறது.
• 164 ஆம்குறள் இழிந்த வழியில் சென்றால் துன்பம் உண்டாதலை உணர்ந்து, பொறாமை வழிப்பட்டு அறமல்லாதவற்றை ஒருவர் செய்யமாட்டார் என்று சொல்கிறது.
• 165 ஆம்குறள் பொறாமைக் குணம் கொண்டவருக்குப் பகைவர் கேடுண்டாக்கத் தவறினாலும் அவரது பொறாமையே தவறாமல் கெடுத்துவிடும். கெடுதி செய்ய வேறொருவர் வேண்டியதில்லை என்கிறது.
• 166 ஆம்குறள் பிறருக்குக் கொடுக்கப்படுவது கண்டு பொறாமை கொள்பவன் சுற்றமும் உடுக்கவும் உண்ணவும் இல்லாமல் அழிந்துபோவான்.
• 167 ஆம்குறள் பொறாமைப்படுபவனைத் திருமகள் வஞ்சனை கொண்டு தன் அக்காளுக்குக் காட்டி அவனிடத்தில் வறுமை புகுமாறு செய்துவிடும் எனக் கூறுகிறது.
• 168 ஆம்குறள் பொறாமை என்னும் பெரும் பாவம் அக்குணம் கொண்டவனின் செல்வத்தை அழிப்பதுடன் தீய இடங்களிலும் அவனைக் கொண்டு சேர்த்துவிடும் என எச்சரிக்கிறது.
• 169 ஆம்குறள் பொறாமைக் குணம் கொண்டவன் இடத்துள்ள செல்வமும் நேரான நெஞ்சம் உள்ளவனிடமுள்ள வறுமையும் ஆராயப்படவேண்டும் எனக் கூறுகிறது.
• 170 ஆவதுகுறள் பொறாமையால் வளம் பெருக்கியவரும் இல்லை; பொறமை இல்லாமல் வளர்ச்சியில் சுருங்கியோரும் இல்லை எனக் கூறுகிறது.

ஒருவனை மோசமாக இழித்துரைக்க வேண்டுமென்றால் 'சோறு தண்ணி இல்லாமல் போகட்டும்' எனத் திட்டுவர். வள்ளுவர் இன்னும் வெறுப்புடன் 'சுற்றமும் போய் உண்ணவும் உடுக்கவும் இன்றிக் கெடட்டும்' என வசை பாடுகிறார். யாரைப் பார்த்து இப்படிச் சொல்கிறார்? ஒருவன் இழிவென்று பாராமல் 'ஈ'யெனச் சொல்கிறான். அவனுக்கு ஒன்றும் கொடுக்கவிடாமல் பொறாமைக்காரன் ஒருவன் தடுக்கிறான். அவன் வாங்கி வாழ்ந்துவிடக் கூடாதாம்! எனவே பொறாமை கொண்டு கொடுப்பதைத் தடுக்கிறான். அந்த அழுக்காறுடையானை நோக்கியே கொடுப்பது அழுக்கறுப்பான் சுற்றம் உடுப்பதூஉம் உண்பதூஉம் இன்றிக் கெடும் (குறள்: 166) என வெஞ்சினம் உரைக்கிறார்.

அறமல்லாதவற்றுள் முதன்மையாக அழுக்காற்றை வள்ளுவர் கருதுவதால் அதைப் பாவி என்று உருவகித்துக் குறிப்பிடுகின்றார். அழுக்காறு வேறு-பாவி வேறல்ல என்ற கருத்தை விளக்குவதற்காக 'என ஒரு பாவி' என்றும் சொல்கிறார். இங்கு அழுக்காறு எனஒரு பாவி திருச்செற்றுத் தீயுழி உய்த்துவிடும் (குறள்: 168) என மிகுந்த வெறுப்புடனே அழுக்காறு குணத்தைப் 'பாவி' எனக் கூறினார்.

அவ்விய நெஞ்சத்தான் ஆக்கமும் செவ்வியான் கேடும் நினைக்கப் படும் (குறள்: 169) என்ற குறளில் ஒரு புறம் பொறாமைக் குணம் கொண்ட தீயவர்கள் நன்றாக வாழ்வதும் மறுபுறம் பொறாமை இல்லதவர்கள் கேடுறுவதுமான அறத்திற்கு முரணான நிலைமை ஆராயப்படவேண்டும் என்று சொன்னது அறிவியல்துறையில் உள்ளது போன்ற ஓர் புதிய அணுகுமுறை என்பார் வ செ குழந்தைசாமி.