பொருள்கோள் வரிஅமைப்பு:
நிலவரை நீள்புகழ் ஆற்றின் புத்தேள் உலகு புலவரைப் போற்றாது.

பதவுரை: நில-நிலத்தினது; வரை-எல்லை; நீள்-நீண்ட; புகழ்-புகழ்; ஆற்றின்-செய்தால்; புலவரை-தேவரை; போற்றாது-போற்றாது; புத்தேள் உலகு--வானுலகம்.

நிலவரை நீள்புகழ் ஆற்றின்:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: ஒருவன் நிலத்தெல்லையின் கண்ணே நெடிய புகழைச் செய்வனாயின்;
பரிதி: பூமியிலே பிறந்தார் புகழுடனே வாழ்வாராயின்;
காலிங்கர்: வையத்து வாழும், இல்வாழ்க்கைப் பண்பினர் யாவரும் கீழ்ச்சொல்லிப் புகழ்ந்த இல்லறத்தினாகிய நெடும்புகழை இடைவிடாது நடத்துவராயின்;
பரிமேலழகர்: ஒருவன்நில எல்லைக் கண்ணே பொன்றாது நிற்கும் புகழைச் செய்யுமாயின்;

'ஒருவன்நில எல்லைக் கண்ணே நெடிய புகழைச் செய்வனாயின்' என்றபடி பழம் ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை நல்கினர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'உலகில் நெடும்புகழ் ஈட்டிய மக்களையே', 'நில எல்லை சுருங்கும்படி நீண்டு விரிந்த புகழினை ஒருவன் நிலைநிறுத்துவானாயின்', 'உலகத்தில் இருக்கிற வரையிலும் ஒருவன் நெடு நாளைக்குப் புகழ் நிலைத்திருக்கக்கூடிய நற்செய்கைகளைச் செய்வானாகில்', 'நிலவுலகத்தின் எல்லைவரை பரவிநிற்கும் புகழை ஒருவன் தனக்கு நாட்ட வல்லவனாயின்' என்ற பொருளில் இப்பகுதிக்கு உரை தந்தனர்.

உலகின் எல்லைவரை நீண்ட புகழை ஒருவன் செய்வானாயின் என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

புலவரைப் போற்றாது புத்தேள் உலகு:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: தேவருலகம் புலவரைப் போற்றாது இவனைப் போற்றும்.
மணக்குடவர் குறிப்புரை: புலவரென்றார் தேவரை, அவர் புலனுடையாராதலான். இது புகழ் செய்தாரைத் தேவருலகம் போற்றுமென்றது.
பரிதி: தேவர்களைத் தெய்வலோகத்தார் போற்றார், பூமியில் உள்ளாரைப் போற்றுவர் என்றவாறு.
காலிங்கர்: இவரைப் போற்றுவதல்லது துறவறத்தின்கண் நின்ற புலவராகிய அறிவுடையோரைத் தேவருலகு போற்றாது என்றவாறு.
பரிமேலழகர்: புத்தேள் உலகம் அவனையல்லது தன்னை எய்தி நின்ற ஞானிகளைப் பேணாது.
பரிமேலழகர் குறிப்புரை: புகழ் உடம்பான் இவ்வுலகும், புத்தேள் உடம்பான் அவ்வுலகும் ஒருங்கே எய்தாமையின், புலவரைப் போற்றாது என்றார். அவன் இரண்டு உலகும் ஒருங்கு எய்துதல், 'புலவர் பாடும் புகழுடையோர்விசும்பின் வலவன் ஏவாவான ஊர்தி எய்துப என்பதம் செய்வினை முடித்து' (புறநா.27), எனப் பிறராலும் சொல்லப்பட்டது.

தேவருலகம் புலவரைப் போற்றாது இவனைப் போற்றும் என்றபடி பழைய ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை கூறினர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'வானுலகம் போற்றும்; தேவரைப் போற்றாது', 'தேவருலகம் அவனைப் போற்றுவதல்லது தன்னிடத்துள்ள தேவர்களைப் போற்றாது', 'அறிவு எட்டுகின்ற வரையில் அது தேவலோகத்தைப் புகழ்ந்து விரும்பாது', 'விண்ணுலகத்தார் அங்கே யுள்ள தேவர்களைப் போற்றாது அவனையே போற்றுவர். (நிலமுள்ளவரை அழியாது நிற்கும் புகழ் என்றலும் பொருத்தமே.)' என்றபடி இப்பகுதிக்குப் பொருள் உரைத்தனர்.

வானுலகம் அங்குள்ள தேவரைப் போற்றாது, ((நிலவுலகம் கொண்டாடியவரையே போற்றும்) என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

நிறையுரை:
நிலவுலகின் எல்லைவரை நீண்ட புகழை ஒருவன் செய்வானாயின் வானுலகம் புலவரைப் போற்றாது (நிலவுலகம் கொண்டாடியவரையே போற்றும்) என்பது பாடலின் பொருள்.
இங்கு சொல்லப்பட்ட 'புலவர்' யார்?

நிலஉலகளவு புகழ் பெற்றவரை வானுலகமும் போற்றும்.

பூவுலகு முழுவதும் பரந்த புகழை ஒருவன் செய்தால், வானுலகம் அங்குள்ள தேவரைப் போற்றாது விடுத்து இவனையே பேணும்.
முற்குறள் 'தனக்கு இணையின்றாக ஓங்கிய புகழ் அடைந்தார்' பற்றிச் சொன்னது. இக்குறள் அதனினும் மேம்பட்ட, 'மண்ணின் மேல் வான்புகழ் நட்டோர்' அடையும் சிறப்பைச் சொல்கிறது.
இவ்வுலகின் நிலப்பரப்பு முழுதும் புகழ் பெற்றவரைத் தேவருலகமும் போற்றும்; இச்செய்தியைச் சொல்ல வந்த வள்ளுவர் அங்ஙனம் புகழ் ஆற்றியவரின் மேன்மையைப் புலப்படுத்த வானுலகில் உள்ளோர் அங்குள்ள தேவரைப் போற்றாது உலகப்புகழ் கொண்டவரையே போற்றுவர் எனக் கூறிச் செல்கிறார்.

‘நிலவரை நீள்புகழ்’ என்ற தொடர்க்கு நிலமுள்ளவரை அழியாது நிற்கும் புகழ், ஒருவன் நிலத்தில் உள்ள வரையிலும் நீண்டகாலம் இருக்கக் கூடிய புகழ், நிலவுலகின் அளவு வரையில் நீண்டு நிற்கும் புகழ், நிலவெல்லையில் பொன்றாது நிற்கும் புகழ், நிலவெல்லை சுருங்கும்படி நீண்டு விரிந்த புகழ் என்றவாறு பொருளுரைத்தனர். மண்ணின் மேல் வான்புகழ் நடுவது என்பது அருமையுடையது; நிலஎல்லைவரை நீளும் புகழ் எய்தற்கரியது. உலகநலன்களை மேம்படுத்தும் அரிய செயல்களைச் செய்பவர்கள் நிலவுலகின் அளவு நீண்டு விரிந்த புகழ் பெறுவர். அத்தகையோரையே தேவருலகமும் போற்றிப் பாராட்டும்; உலகமேம்பாட்டிற்குப் பயன்படாதிருப்பவரை அது பாராட்டாது.
பரிமேலழகர் புகழ் பெற்றோர் இவ்வுலகிலும் வானுலகிலும் போற்றப்படுவர் என்பதைச் சொல்லப் புகழுடையாரை விண்ணுலகத்திற்கு வானவூர்தி வந்து அழைத்துச் செல்லும் புலவர் பாடும் புகழுடையோர் விசும்பின், வலவன் ஏவா வான ஊர்தி, எய்துப என்ப........ (புறநானூறு 27 பொருள்: புலவராற் பாடப்படும் புகழையுடையோர் ஆகாயத்தின்கண் பாகனாற் செலுத்தப்படாத விமானத்தைப் பொருந்துவாரென்று சொல்லப்படுவர்) என்று பாடும் சங்கச் செய்யுளை மேற்கோள் காட்டுவார்.
செயற்கரிய செயல்களை நிகழ்த்திப் புகழ்பெற்றார்‌ வானுலகம் அடைந்து தேவரால்‌ பேணப்படுவர்;. அவ்விதம் புகழ்பெறாதாரை புத்தேள் உலகம் போற்றாது.

ஈகை, அறிவாற்றல், கல்வி, வீரம், கலை முதலியவற்றால் ஒருவன் இவ்வுலகில் புகழ் ஈட்டுகிறான். வள்ளுவர் ஈகையான் வரும் புகழையே இப்பாடலில் பேசுகிறார் என்பது பல உரையாசிரியர்களின் கருத்து. பூதஉடம்பைக் கொண்டு இப்பிறப்பில் ஈகையால் புகழுடம்பையும் மறுபிறப்பில் தேவவுடம்பையும் பெற்றவனே இங்கு பேசப்படுகிறான் என்பர் இவர்கள். ஈகையால் மட்டுமே புகழ் பெற்றவர்களை இக்குறள் குறிக்கிறது என எண்ண வேண்டியதில்லை. புகழ் பெற்றவர்கள் அனைவரும் அவரவர் துறையில் உலகிற்கு ஆற்றிய பங்களிப்புக்காகப் புகழுடையவர் ஆகின்றனர். இவர்களில் சிலர் வான்புகழ் எய்துகின்றனர். உலகளாவிய நற்பெயர் அவர்களுக்குக் கிடைக்கிறது. இவர்களே இக்குறளில் பாடப்பெற்றவர்கள்.

இங்கு சொல்லப்பட்ட 'புலவர்' யார்?

'புலவர்' என்ற சொல்லுக்குப் புலவர்(தேவர்), தேவர்கள், புலவராகிய அறிவுடையோர், ஞானிகள், அறிவால் சிறந்தவர், அறிவு எட்டுகின்ற வரை(புலம்வரை), புலமையாளர்கள், பிறர்க்குப் பயன்படாத அறிஞர், அறிவால் மட்டுஞ் சிறந்தவர், புலவரை(ப் போற்றாமல் அவர் பாடிய பாட்டுடைத் தலைவரையே தேவர் போற்றுவர்), யதி என உரையாசிரியர்கள் பொருள் கூறினர்,

'புலவர்‌ என்பது தேவர்க்குரிய பொதுப்பெயர்களிலொன்று' என்பார் சொ தண்டபாணிப் பிள்ளை.
துறவு வாழ்க்கை மேற்கொண்டு மெய்யியல்அறிவு பெற்று இறந்தவர் (துறவிகள்), அறிவாற்றல் மிக்கோர் (ஞானியர்) ஆகியோர் மேலுலகம், வானுலகம், புத்தேள் உலகம் என அழைக்கப்படும் உலகிற்குச் செல்வர் என்பது தொன்மங்கள் கூறும் புனைவு. இன்பமும் துன்பமும் கலந்த உலகத்தில் நாம் வாழ்கிறோம். புத்தேள் உலகம் என்பது இன்பம் மட்டுமே உள்ள உலகமாம். வானுலகில் இருப்பவர்கள் தேவர்கள் என்றழைக்கப்படுவர் என்கின்றன தொன்மங்கள். 'தேவர்களாகவே பிறந்தாரும், ஈகைப்பயனாக தேவர்களானாரும் ஆகிய இருவகையாரில் தேவராகவே பிறந்தார் தானப்பயனால் எய்தினாரைப் போற்றுவர்' என்பது இக்குறளுக்கான ஒரு கருத்து. இதன்படி சிலர் தேவர்களாகவே வானுலகில் பிறப்பெடுக்கின்றனர்; பிறர் பூமியில் ஈகை செய்து சிறப்புற்று தேவர்களாகின்றனர் என்பதாகிறது. எப்படியாயினும் இவர்கள் அனைவரும் புனையப்பட்டவர்களே. இப்பாடலில் சொல்லப்படும் 'புலவர்' என்ற சொல் இத்தேவர்களைக் குறிப்பது.

'ஞானிகளும் துறவிகளும் வீடுபேற்றிற்குரியவரேயன்றிப் புத்தேளுலக இன்பத்திற்குரியவ ரல்லர். ஆதலின் ‘புலவரைப் போற்றாது புத்தேளுலகு’ என்ற விடத்துப் புலவர்க்கு ஞானிகள், றவிகள் என்று கூறும் பொருள்கள் பொருந்தா; மேலும், ஞானமும் துறவும் புலமையும் எல்லாம் புகழுக்கு ஏதுக்களே யாகலின், அவற்றாற் சிறந்தார் போற்றற்குரிய ரல்லர் என்பது பொருந்தாது' எனக் கருத்துரைப்பார் இரா சாரங்கபாணி. மேலும் அவர் ''புத்தேளுலகு’ என்று ஒருலகு கூறும் போது புலவர் என்னும் சொல்லுக்குத் தேவர் என்னும் பொருள் மாறு அன்று. ஆதலால், மக்களாய்ப் பிறந்து ஈகை முதலிய அறம் புரிந்து பெரும் புகழெய்தினாரைப் போற்றுவதல்லது தன்னிடத்திலுள்ள தேவர்களைப் புத்தேளுலகு போற்றாது என்னும் கருத்து சிறப்புடையது' எனவும் கூறுவார்.

புலவர் என்ற சொல்லுக்குத் தேவர் எனப் பொருள் கொள்வர்.

நிலவுலகின் எல்லைவரை நீண்ட புகழை ஒருவன் செய்வானாயின் வானுலகம் அங்குள்ள தேவரைப் போற்றாது, (நிலவுலகம் கொண்டாடியவரையே போற்றும்) என்பது இக்குறட்கருத்து.

இங்கு பெரும்புகழ் ஈட்டியவனுக்குப் புத்தேள் உலகில் வரவேற்கத்தக்க இடமுண்டு.

உலகின் எல்லைவரை நீண்ட புகழை ஈட்டினால் வானுலகம் தேவரைப் போற்றாது; (புகழுடையாரையே போற்றும்).