பொருள்கோள் வரிஅமைப்பு:
இலன்என்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல் குலன்உடையான் கண்ணே உள.

பதவுரை: இலன்-(பொருள்) இல்லாதவன்; என்னும்-என்கின்ற; எவ்வம்-துயரம், துன்பநிலை; உரையாமை-சொல்லாதிருத்தல்; ஈதல்-கொடுத்தல்; குலன்-நற்குடிப்பண்பு; உடையான்கண்ணே-உடையவனிடத்தில்; உள-இருக்கின்றன.

இலன்என்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல்:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: இரந்துவந்தார்க்கு இலனென்னா நின்ற துன்பத்தைக் கூறாது ஈதலும்;
மணக்குடவர் குறிப்புரை: இது கொடுக்குங்கால் மறாது கொடுக்க வேண்டுமென்றது. [மறாது-மறுக்காமல்]
பரிப்பெருமாள்: இரந்துவந்தார்க்கு இல்லையென்னா நின்ற துன்பத்தைக் கூறாது கொடுத்தலும்;
பரிப்பெருமாள் குறிப்புரை: இது கொடுக்குங்கால் மறாது கொடுக்க வேண்டும் என்றது. இலனென்னும் எவ்வம் உரையாமையீதல் என்றதனை இல்லை என்று சொல்வதன் முன்னே குறிப்பறிந்து கொடுத்தல் எனினும் அமையும்.
பரிதி: தன்னிடத்திலே ஏற்றவன் பிறத்தியிலே போய் எனக்கு என்று சொல்லாதவாறு மிடிதீரக் கொடுப்பது; [மிடி தீர - வறுமை ஒழிய]
காலிங்கர்: மற்று எவ்வாற்றானும் தம்மாட்டு வந்தோர் யாவர்; மற்றவர் 'எமக்கு வகையிலோம்' என்று சொல்லும் இத்துயருறு சொல்லினைச் செவிகேட்பச் சொல்லுதற்கு முன்னமே கொடுத்தல்; .
காலிங்கர் குறிப்புரை: எவ்வம் என்பது துயரம்.
பரிமேலழகர்: யான் வறியன் என்று இரப்பான் சொல்லும் இளிவரவைத் தான் பிறர்கண் சொல்லாமையும் அதனைத் தன்கண் சொன்னார்க்கு மாற்றாது ஈதலும்; [அதனை - அவ்விளிவரவை (துன்பம் தரும் மொழியை)]
பரிமேலழகர் குறிப்புரை: மேல் தீது என்றது ஒழிதற்கும் நன்று என்றது செய்தற்கும் உரியவனை உணர்த்தியவாறு. இனி இலன் என்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல் என்பதற்கு, அவ்விளிவரவை ஒருவன் தனக்குச் சொல்வதற்கு முன்னே அவன் குறிப்பறிந்து கொடுத்தல் எனவும், அதனைப் பின்னும் பிறனொருவன்பால் சென்று அவன் உரையா வகையால் கொடுத்தல் எனவும், யான் இதுபொழுது பொருளுடையேன் அல்லேன் 'எனக் கரப்பார்' சொல்லும் இளிவரவைச் சொல்லாது கொடுத்தல் எனவும் உரைப்பாரும் உளர். அவர் 'ஈதல்' என்பதனைப் பொருட்பன்மை பற்றி வந்த பன்மையாக உரைப்பர்.

'இரந்துவந்தார் தன் துயரைச் சொல்வதற்கு முன்னே அவன் குறிப்பறிந்து கொடுத்தல்' என மணக்குடவர், பரிப்பெருமாள், காலிங்கர் ஆகியோர் கூற, 'அதனைப் பின்னும் பிறனொருவன்பால் சென்று அவன் உரையா வகையால் கொடுத்தல்' எனப் பரிதி பொருள் உரைத்தார் எனவும், என்றபடி பழம் ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை நல்கினர். 'யான் வறியன் என்று இரப்பான் சொல்லும் இளிவரவைத் தான் பிறர்கண் சொல்லாமையும் அதனைத் தன்கண் சொன்னார்க்கு மாற்றாது ஈதலும்' என்பது பரிமேலழகர் உரை.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'இரந்து வந்தார்க்கு என்னிடம் இல்லை என்னும் துன்பச் சொல்லைக் கூறாமல் ஈதல்', 'இல்லை என்ற துன்பந்தரும் சொல்லைச் சொல்லாதிருப்பதும் கூடியதை உடனே கொடுப்பதும்', 'இரப்பவனுக்கு யான் வறியன் என்னும் இழிவான சொல்லைச் சொல்லாமல் கொடுத்தல். (இலன் என்னும் எவ்வம் உரையாமை என்னுஞ் சொற்றொடர்க்குப் பல பொருள் கூறப்படும். இரப்பவன் தான் வறிஞன் என்ற இழிவான சொல்லைச் சொல்வதற்கு முன்னே குறிப்பறிந்து கொடுத்தவெனவும், தன்னிடத்தில் இரந்தவன் மற்றொருவனிடஞ் சென்று தான் வறிஞனென்று உரையாதபடி மிகுதியாகக் கொடுத்தல் எனவும், கொடுப்பவனை வறியவனென்று மற்றவர்களிடஞ் சென்று இரப்பவன் இகழ்ந்துரையாதபடி கொடுத்த லெனவும் பொருள் கூறுவார்கள்.)', 'பிறரிடம் சென்று இல்லை என்று சொல்லும் துன்பம் தரும் உரையைச் சொல்லாமையும், தம்மிடம் வந்து இல்லை என்று சொன்னார்க்குக் கொடுத்தலும்', என்ற பொருளில் இப்பகுதிக்கு உரை தந்தனர்.

இல்லை என்ற துன்பந்தரும் சொல்லைச் சொல்லாதிருப்பதும் எங்ஙனமேனும் கொடுத்துதவுவதும் என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

குலன்உடையான் கண்ணே உள:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: குடிப்பிறந்தான்மாட்டே யுளதாம்.
பரிப்பெருமாள்: குடிப்பிறந்தார்மாட்டே யுளதாம்.
பரிதி: குடிப்பிறந்தார்க்கு வரவித்தை என்றவாறு. [வரவித்தை - மேலான வித்தை]
காலிங்கர்: யாவர்மாட்டுளவோ எனில், குலமரபுடையோன்மாட்டே உளவாம் என்றவாறு.
பரிமேலழகர்: இவை இரண்டும் உளவாவன குடிப் பிறந்தான் கண்ணே.

'குடிப் பிறந்தான் கண்ணே உள' என்றபடி பழைய ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை கூறினர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'நற்குடிப் பண்பு உடையானிடத்தே உள்ளன. (ஈதலில் பலவகை இருத்தலின் 'உள' எனப் பன்மை முடிவு பெறும். ஏதிலார் போலப் பொதுநோக்கு நோக்குதல் காதலார் கண்ணே உள' என்னும் குறளை ஒப்பு நோக்குக.)', 'நல்ல இனத்தைச் சேர்ந்தவனிடத்தில்தான் உண்டு', 'நல்ல குடிப்பிறந்தாரிடத்தே காணப்படும் செய்கையாம்', 'நற்குடிப் பிறந்தாரிடம் உளவாம்' என்றபடி இப்பகுதிக்குப் பொருள் உரைத்தனர்.

நற்குடிப் பண்பு உடையவனிடத்தே உள்ளன என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

நிறையுரை:
இல்லை என்ற துன்பந்தரும் சொல்லைச் சொல்லாதிருப்பதும் கொடுத்துதவுவதும் குலன் உடையானிடத்தே உள்ளன என்பது பாடலின் பொருள்.
'குலன் உடையான்' குறிப்பது என்ன?

தன்னிடம் ஒன்றுமில்லை எனச் சொல்லி உதவி கேட்பவனுக்கு இல்லையென்னாமல் ஈக.

இரந்து வருவோனிடம் இல்லை என்ற துன்பந்தரும் சொல்லைச் சொல்லாதிருப்பதும் எங்ஙனமேனும் கொடுப்பதும் நற்குடிப் பண்பு உடையவனிடத்தில் உள.
ஈயென இரத்தல்‌ துன்பந் தருவது. நல்ல குணமுடையவன் இரந்து வருபவனிடம் 'இல்லை' என்று சொல்லாமல் கொடுத்துதவுவான். ஈதல் என்பது வறியோர்க்குக் கொடுத்தல். தான் ஈகை உள்ளம் கொண்டவன் என்பதை அறிந்து இல்லாதவன் ஒருவன் தன்னிடம் இரக்க வருகிறான். அவன் நிலையைப் பார்த்ததும், அவன் உதவி கேட்க வந்தவன் என்று தெரிந்துவிடுகிறது. நல்லகுடிப்பண்பு கொண்டவன் இரப்பவனது இல்லாமையை அறிந்து தன்னிடமும் இல்லை என்று சொல்லாமல் கொடுப்பான் என்கிறது பாடல். வறுமையின் கீழ்மையை உணர்வோர் மானத்திற்கு அஞ்சி எளிதில் சென்று இரக்கமாட்டார். ஆனாலும் தன் துன்பம் தீர வேறு வழிதெரியாமல் உதவி பெற முடிவுசெய்து ஈகையாளரிடம் செல்கிறார். ஈபவர் நல்ல பண்புடையவராயிருந்தால், தன்னிடம் பொருளில்லாவிட்டாலும் 'இல்லை' என்ற துன்பம் தரும் சொல்லை உரைக்காமல் எந்த வகையிலாவது அவனுக்கு உதவி செய்வார்.

பரிமேலழகர் 'இலன் என்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல்' என்ற முதலடிக்கான விளக்கத்தில் பிறரது மூன்று உரைகளையும் குறித்துள்ளார். அவை வேறுவேறுவகையான பொருள்களைத் தருவனவாக உள்ளன. 'இரப்பவன் தனக்கு வயிற்றிற்கில்லை என்று தன்னிடம் கூறிய சொல்லை தான் பிறரிடம் சொல்லாதிருத்தல், இரந்து வந்தவனுக்கு மறுக்காமல் ஈதல் என இவ்விரண்டும் பண்பாளர்களிடம் உண்டு' என்பது இக்குறளுக்கான பரிமேலழகர் உரை. அவர் குறிப்பிடும் பிற மூவரது உரைகளாவன:
1. 'உண்பதற்கு வகையில்லை' என்ற துன்பம் தரும் மொழியை இரப்பவன் ஒருவன் தனக்குச் சொல்லுவதற்கு முன்னே, அவன் குறிப்பறிந்து பொருளைக் கொடுத்தல். இது காலிங்கர் மற்றும் பரிப்பெருமாள் உரைகளை ஒட்டியுள்ளது. இவ்வுரை ஒத்த சங்கப்பாடல் வரிகள் முன்னம் முகத்தின் உணர்ந்து, அவர் இன்மை தீர்த்தல் வன்மையானே (புறநானூறு 3:25 பொருள்: அவர் மனக்குறிப்பை அவர் முகத்தால் அறிந்து அவருடைய வறுமையைத் தீர்க்க வல்ல தன்மையான்) என்னும் புறப்பாடல் அடிகளிலும் இல்லது நோக்கி, இளிவரவு கூறாமுன் நல்லது வெஃகி, வினை செய்வார் (பரிபாடல் 10: 87-88 பொருள்: இரப்போருடைய வறுமையை உணர்ந்து அவர் ஈமின் எனத் தம்மை இரந்து கூறுதற்கு முன்பே, அவர்க்கு வேண்டுவன ஈதலைச் செய்யாநிற்பர்) என்ற பரிபாடல் அடிகளிலும் உள்ளன.
2. இரப்பவன், துன்பம் தரும் மொழியை, மறுபடியும் பிறன் ஒருவனிடம் போய் அவன் சொல்லாதவாறு மிகுதியாகப் பொருள் கொடுத்தல். பரிதி இவ்விதம் உரை கூறியுள்ளார். நிற் பாடிய வயங்கு செந் நாப் பின் பிறர் இசை நுவலாமை, ஓம்பாது ஈயும் ஆற்றல் எம் கோ! (புறநானூறு 22:31-33 பொருள்: நின்னைப் பாடிய விளங்கிய செவ்விய நாப் பின்னைப் பிறருடைய புகழைச் சொல்லாமற் பாதுகாவாது கொடுக்கும் வலியையுடைய எங்கோவே!) என்ற வரிகள் இக்கருத்தை ஒட்டி யுள்ளன.
3. 'என்னிடம் இப்பொழுது ஒன்றும் இல்லை' என்று மறைப்பவர் போன்று இளிவரவைச் சொல்லாது கொடுத்தல். இது மணக்குடவர் உரையைக் குறிப்பதாகவே உள்ளது. மணக்குடவர் 'இரந்து வந்தவனை நோக்கி நானும் இப்பொழுது இல்லாதவனாயிருக்கிறேன் என்ற துன்பத்தைக் கூறாது கொடுத்தல்' என உரை கண்டார். இது 'யான் இப்போது பொருளுடையன் அல்லேன்' என்று இரந்து வந்தவரிடம் தன் பொருளை மறைத்தோ அல்லது உண்மை நிலையையோ கூறும் துன்பம் தரும் சொல்லைச் சொல்லாது பொருள் ஈதல் என்னும் பொருளது.

இலன் என்னும் எவ்வம் என்ற தொடர்க்குத் 'இல்லாதவன்' என்று சொல்லுவதால் உண்டாகும் துன்பம் என்பது பொருள். எவ்வம் உரையாமை அதாவது துன்பச்சொல் கூறாமை எனச் சொல்லப்பட்டுள்ளதால் அச்சொல்லைக் கூறுபவன் அதை வருந்தி உரைக்கிறான் என்பது பெறப்படுகிறது. அத்துன்பம் தரும் மொழியைத் தன்னிடம் வந்து இரந்தவரிடம் உரையாமையும் கேட்பவர்க்கு மறுக்காது கொடுத்தலும் பண்புள்ளம் கொண்டவனாலேயே இயலும் என்கிறது பாடல்.

'குறளின் இறுதிச் சொல்லான 'உள' என்னும் பன்மை வினை முற்றுக்கு எழுவாயாக 'ஈதல்' என்ற ஒருமைச் சொல்லே உள்ளதால், 'இலன் என்னும் எவ்வம் உரையாமையும் ஈதலுமாகிய இரு செயலும் குலனுடையான் கண் உள' என 'உம்மை' விரித்துப் பொருள் கொண்டுள்ளார் பரிமேலழகர். மற்றவர்கள் உரைகளில் 'ஈதலில் பலவகை உள்ளன; அவற்றைக் கொள்ளவேண்டும் என்பதனைக் குறிக்க, 'ஈதல் என்பதனைப் பொருட்பன்மை பற்றி வந்த பன்மையாக உரைப்பர்' என்று பரிமேலழகரே விளக்கமும் தந்தார்.

'குலன் உடையான்' குறிப்பது என்ன?

வெளிப்பகட்டுக்காவும் தன்னை ஓர் புரவலன் என்று உலகுக்கு உரக்கச் சொல்லிக் கொள்வதற்காகவும் ஈகை புரிபவர் ஆரவாரத்தன்மை கொண்டவர்கள் ஆவர். அவர்கள் ஈவோராய் இருந்தாலும், பெருந்தகைமை இல்லாமல், ஏற்பானை ஏதோ ஒருவகையில் இழிவு படுத்தியே கொடுப்போராயிருப்பர். அவ்விதம் செய்யக்கூடாது என்பதைச் சொல்லவே குலன் உடையான் என உயர்த்திக் கூறி இரந்து வருபவர்க்கு இழிவு தோன்றாமல் நடந்து கொள்க என அறிவுரை பகர்கிறார் வள்ளுவர்.
இரந்தான் முகக்குறிப்பறிந்து பொருளைக் கொடுத்தல், கொடுப்பவன் தன்னுடைய இல்லாமையைக் காட்டிக்கொள்ளாமல் ஈவது, இரந்தவன் 'தன்னிடம் இல்லை' என்று ஏற்க வந்தான் என்று பிறரிடம் சொல்லாமல் இருப்பது, பிறர் ஒருவரிடம் சென்று மேலும் தன் துன்பத்தை அவன் கூறி இரவாமல் இருக்க மிகுந்த பொருள் கொடுப்பது இவை அனைத்தும் மேன்மையானவர்கள் மட்டும் கொண்டிருக்கும் ஈகைப் பண்புகளாகும். இக்குணம் கொண்டவர்களை குலம் உடையார் அதாவது நல்ல குடும்பத்தைச் சார்ந்தவர் என்கிறார் வள்ளுவர்.

இட்டார் பெரியோர் இடாதார் இழிகுலத்தோர் (நல்வழி 2 பொருள்: வறியர் முதலானவர்க்கு ஈந்தவர் உயர்ந்தவர்; ஈயாதவர் இழிவாகிய இனத்தவர்) என்னும் ஔவையாரின் கூற்று நினைக்கத்தக்கது.

'குலன் உடையான்' என்பது உயர்குடிமைப் பண்பு கொண்டவனைக் குறிப்பது.

இல்லை என்ற துன்பந்தரும் சொல்லைச் சொல்லாதிருப்பதும் எங்ஙனமேனும் கொடுத்துதவுவதும் நற்குடிப் பண்பு உடையானிடத்தே உள்ளன என்பது இக்குறட்கருத்து.

இரப்பவனுக்கு எவ்வகையானும் ஈகை செய்தல் உயர்ந்த குணம்.

இல்லை என்ற துன்பந்தரும் சொல்லைச் சொல்லாதிருப்பதும் எங்ஙனமேனும் கொடுத்துதவுவதும் நற்குடிப் பண்பு உடையாரிடத்தே உண்டு.