பொருள்கோள் வரிஅமைப்பு:
எனைப்பகை உற்றாரும் உய்வர் வினைப்பகை வீயாது பின்சென்று அடும்.

பதவுரை: எனை-எவ்வளவு பெரிய, எத்துணை; பகை-பகை; உற்றாரும்-உடையாரும்; உய்வர்-தப்புவர்; வினைப்பகை-தீச்செயலாகியபகை; வீயாது-நீங்காமல்; பின்சென்று-தொடர்ந்து போய்; அடும்-வருத்தும், துன்புறுத்தும், கொல்லும்.

எனைப்பகை உற்றாரும் உய்வர்:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: எல்லாப்பகையும் உற்றார்க்கும் உய்தியுண்டாம்;
பரிதி: யாருடன் பகைகொண்டாலும் நற்குணத்தினாலே உறவு பண்ணிக் கொள்ளலாம்;
பரிமேலழகர்: எத்துணைப் பெரிய பகை உடையாரும் அதனை ஒருவாற்றால் தப்புவர்;

'எத்துணைப் பெரிய பகை உடையாரும் அதனை ஒருவாற்றால் தப்புவர்' என்றபடி பழம் ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை நல்கினர். பரிதி 'யாருடன் பகைகொண்டாலும் தம் நற்குணங்களினாலே உறவு பண்ணிக் கொள்ளலாம்' என்று புதுமையாகப் பொருள் கூறினார்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'எனைப் பெரிய பகையிலிருந்தும் தப்பிக்கலாம்', 'எவ்வளவு பெரிய பகையுடையாரும் தப்பிப் பிழைக்க வழியுண்டு, 'எவ்வளவு வலிமை பொருந்திய பகைவர்கள் இருந்தாலும் அவர்களிடமிருந்து தப்பித்துக் கொள்ள முடியும்', 'எவ்வளவு பெரிய யுடையாரும் தப்பிப் பிழைப்பர்' என்ற பொருளில் இப்பகுதிக்கு உரை தந்தனர்.

எவ்வளவு பெரிய பகையிலிருந்தும் தப்பிப் பிழைக்க வழியுண்டு என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

வினைப்பகை வீயாது பின்சென்று அடும்:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: தீவினை யாகிய பகை நீங்காது என்றும் புக்குழிப் புகுந்து கொல்லும்.
மணக்குடவர் குறிப்புரை: அஃதாமாறு பின் கூறப்படும்.
பரிதி: தீவினைப்பகை விடாமல் நின்று கெடுக்கும் என்றவாறு.
பரிமேலழகர்: அவ்வாறன்றித் தீவினை ஆகிய பகை நீங்காது புக்குழிப் புக்குக் கொல்லும்.
பரிமேலழகர் குறிப்புரை: 'வீயாது உடம்பொடு நின்ற உயிரும் இல்லை.' (புறநா.363) என்புழியும் வீயாமை நீங்காமைக்கண் வந்தது. [என்புழியும் - என்றவிடத்தும்; வீயாமை- நீங்காமை]

'தீவினைப்பகை விடாமல் நின்று கெடுக்கும்' என்றபடி பழைய ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை கூறினர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'கொடுமைப் பகையோ விடாது கொல்லும்', 'ஆனால் தீவினையாகிய பகை செய்தவனை விட்டு விலகாது தொடர்ந்து சென்று வருத்தும்', 'ஆனால் தீவினைப் பயன் என்ற பகை தாம் எங்கே போய் ஒளிந்தாலும் நம்மை விடாமல் பின் தொடரும்', 'ஆனால் தீய செயல் என்ற பகை நீங்காது செல்லும் இடம் எல்லாம் சென்று வருத்தும்' என்றபடி இப்பகுதிக்குப் பொருள் உரைத்தனர்.

தீச்செயலாகிய பகை விலகாது தொடர்ந்து சென்று வருத்தும் என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

நிறையுரை:
எவ்வளவு பெரிய பகையிலிருந்தும் தப்பிப் பிழைக்க வழியுண்டு; தீச்செயலாகிய பகை வீயாது தொடர்ந்து சென்று வருத்தும் என்பது பாடலின் பொருள்.
'வீயாது' குறிப்பது என்ன?

தீயன செய்துவிட்டு நீ மனஅமைதியுடன் வாழமுடியுமா?

எத்துணை பெரிய பகைமை உண்டாலும் தப்பிப் பிழைக்கலாம்; ஆனால் தீச்செயலாகிய பகையோ, ஒருவனை நீங்காது தொடர்ந்து சென்று துன்பத்தைச் செய்யும்.
வினை என்பது 'நல்வினை' 'தீவினை' என்ற இரண்டுக்கும் பொருந்துவதாகும். வினைப்பகை என்றதால் அது தீச்செயலைக் குறிப்பதாகிறது. தீச்செயல் என்பது கேடான செயல் என்ற பொருள் தருவது. வினை வீயாது பின் சென்றடும் எனச் சொல்லப்பட்டதால் இக்குறளில் வினை என்பது இவ்வதிகாரத்தில் பிற இடங்களிலும் சொல்லப்பட்ட கொடிய பாவச்செயல் எனவே பொருள்படும். ஒருவன் பிறர்க்குச் செய்யும் தீவினைகள் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து முடிவில் அவனுக்கே பகையாக மாறி அவனை அழிக்கத் துடிக்கும். அவ்வினைகளின் தொகுப்பைத்தான் வள்ளுவர் வினைப்பகை என்கிறார். செய்யும் தீச்செயல்கள் பகையாக மாறிச் செய்தவனை வருத்தும்; அத்தீவினைப் பயனுக்குத் தப்ப முடியாது என்கிறது பாடல். பகைமை கொண்டவர்கள் பிற்பாடு மன மாற்றம் அடைதல், தோல்வியை ஒப்புக்கொள்தல், விட்டுக்கொடுத்தல், மன்னிப்பு, தூதுவிடுதல், தன்வலி கூடுதல் போன்ற இணக்கம் கொள்ளும் வாய்ப்புகள் உண்டு. ஆனால் கொடுமை செய்தலால் வந்த பகைமை துரத்தித் துரத்தித் துன்புறுத்தும். தீச்செயலுக்குக் கழுவாய் இல்லை என்பது வள்ளுவம்.
‘அடும்’ என்பதற்கு வருத்தும் அதாவது துன்புறுத்தும் என்றும் கொல்லும் என்றும் இருதிறமாகப் பொருள் கூறுவர். 'சென்ற விடத்தெல்லாம் சென்று கொல்லும் எனல் ஒவ்வாது என்னை? ஒரு காற் கொல்லப்படுவது பலகாற் கொல்லப்படுவதின்றாகலான்' என்பார் சொ தண்டபாணியார். எனவே இங்கு கொல்லும் என்னும் பொருளினும் வருத்தும் என்பது பொருத்தமாகும்.

எனைப்பகை என்பது எந்தவகையான எத்துணைப் பெரிய பகை எனப்பொருள்படும். தனிமனித பகை, குழுவினரோடு பகை, உற்றார் பகை, அண்டைவீட்டார் பகை, ஊர்ப்பகை போன்ற எத்தகைய பகை கொள்ள நேர்ந்தாலும் தப்பிப் பிழைக்க முடியும். ஆனால் தம் கொடுமையான செயலால் நேர்ந்த பகை தப்பாது தொடர்ந்து சென்று அவர்களைத் தாக்கும். வினைப்பகை அதாவது ஒருவன் செய்த தீச்செயலால் உண்டான பகை அதை உண்டு பண்ணியவனை விடாது தொடர்ந்து சென்று அழித்துவிடும்.

எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லை செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு (செய்ந்நன்றி அறிதல் 110 பொருள்: எவ்வகைப்பட்ட நன்மையையும் சிதைத்தவர்க்கு மீட்சி கிடைக்கும்; செய்தஉதவிக்கான நன்றியுணர்வைக் கொன்றவனுக்கு அதிலிருந்து மீள வழியில்லை) என்ற குறள்நடையில் அமைந்த பாடலிது.

'வீயாது' குறிப்பது என்ன?

'வீயாது' என்ற சொல்லுக்கு நீங்காது, விடாமல், நீங்காமை, விடாது, விலகாது தொடர்ந்து என உரையாளர்கள் பொருள் கூறினர்.

ஓருயிர் பல பாவங்களைச் செய்திருப்பின் அதன்பயனை அவ்வுயிர் எங்கேனும் யாதாய்ப் பிறந்திடினும் ஊட்டாது கழியாது என்று மறுபிறவிக் கொள்கையைக் கொணர்ந்து ஒரு சில உரையாளர்கள் 'வீயாது' என்பதனை விளக்கினர்.
கு ச ஆனந்தன் 'தீய செயல்களைச் செய்வாரை அவற்றின் விளைவுகள் தாமாகவே தொடர்ந்து பின் சென்று வருத்தும், என்று 'வினை-விளைவு' முறை (Cause and Effect) யடிப்படையில் வள்ளுவர் விளக்குகிறார். காரணத்தையும்-காரியத்தையும் பிணைத்து மொழிகிறார்' என உரை தந்தார். மேலும் அவர் 'இதில் விதியோ, தெய்வமோ, கூட்டுவிப்பானோ மறைநிலையில் கூடக் காட்டப்படவில்லை. மாறாகக் காரணத்தையும்-காரியத்தையும் பிணைத்து மொழிகிறார்' எனவும் கூறினார். தமிழண்ணல் 'தீவினைப் பயன் ஒருவனை விட்டுப் போகாது அதாவது தீமைக்குக் கழுவாய்-செய்தவனைக் காப்பாற்றும் சடங்கு, மந்திர தந்திரம் எதுவுமில்லை' எனக் கருத்துரைப்பார்.
இக்குறள் கூறவருவது தீவினை பிறவிகள் தோறும்‌ தொடருமென்பதல்ல. வீயாது என்ற சொல்லோ அல்லது வினைப்பகை என்ற தொடரோ இங்கு பழவினையைச் சுட்டுவதாக இல்லை.

எவ்வளவு பெரிய பகையிலிருந்தும் தப்பிப் பிழைக்க வழியுண்டு; தீச்செயலாகிய பகை விலகாது தொடர்ந்து சென்று வருத்தும் என்பது இக்குறட்கருத்து.

வினைப்பகையிலிருந்து உய்யமுடியாதாதலால் தீவினையச்சம் கொள்க.

எவ்வளவு பெரிய பகையிலிருந்தும் தப்பிப் பிழைக்க வழியுண்டு; தீச்செயலாகிய பகை, தீமை செய்தவனை விடாது தொடர்ந்து சென்று வருத்தும்.