பொருள்கோள் வரிஅமைப்பு:
செறுவார்க்கும் தீய செய்யா விடல், அறிவினுள் எல்லாம் தலைஎன்ப.

பதவுரை: அறிவினுள்-அறிவுடைமைகளுள்; எல்லாம்-எல்லாவற்றுள்ளும், அனைத்திலும்; தலை-முதன்மை, சிறப்பு; என்ப-என்று; சொல்லுவர்-சொல்வார்கள்; தீய-தீச்செயல்கள்; செறுவார்க்கும்-பகைவர்க்கும், வருத்துவார்க்கும்; செய்யா-செய்யாமல்; விடல்-விடுதல்.

அறிவினுள் எல்லாம் தலைஎன்ப:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: எல்லா அறங்களையும் அறியும் அறிவு எல்லாவற்றுள்ளும் தலையான அறிவென்று சொல்லுவர் நல்லோர்;
மணக்குடவர் குறிப்புரை: இஃது எல்லாவற்றுள்ளுந் தலைமை யுடைத்தென்றது.
பரிதி: அறிவுள்ளதற்கு எல்லாம் தலைமையான காரியம் என்க;
காலிங்கர்: அறிவுள்ளதற்கு எல்லாம் தலைமையான காரியம் என்க;
பரிமேலழகர்: தமக்கு உறுதி நாடும் அறிவுரைகள் எல்லாவற்றுள்ளும் தலையாய அறிவு என்று சொல்லுவார் நல்லோர்,

'அறிவு எல்லாவற்றுள்ளும் தலையான அறிவென்று சொல்லுவர்' என்றபடி பழம் ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை நல்கினர். மணக்குடவர் 'எல்லா அறங்களையும் அறியும் அறிவு எல்லாவற்றுள்ளும்' என்றும் பரிதி 'அறிவுள்ளதற்கு எல்லாம்' என்றும் பரிமேலழகர் 'உறுதி நாடும் அறிவுரைகள் எல்லாவற்றுள்ளும்' என்று எதற்குத் தலை என்பதை விளக்கினர். மணக்குடவரும் பரிமேலழகரும் 'நல்லோர் சொல்லுவர்' என்றனர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'அறிவுடைச் செயல்கள் எல்லாவற்றுக்கும் மேலானது என்று பெரியோர் கூறுவர்', 'அறிவுகளுக்கெல்லாம் மிகச் சிறந்த அறிவு எதுவென்றால்', 'தம்மைத் துன்பப்படுத்துவோர்க்குங் கெடுதியானவற்றைத் தாம் செய்யாது விடுதலேயாம் என்று நல்லோர் சொல்லுவர்', 'நன்மை நாடும் அறிவுகள் எல்லாவற்றுள்ளும் தலைமையான அறிவாகும் ' என்ற பொருளில் இப்பகுதிக்கு உரை தந்தனர்.

அறிவுடைமை எல்லாவற்றுள்ளும் முதன்மையானது என்று சொல்வர் என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

தீய செறுவார்க்கும் செய்யா விடல்:

இப்பகுதிக்குத் தொல்லாசிரியர்கள் உரைகள்:
மணக்குடவர்: தமக்குத் தீமை செய்வார்க்குந் தாம் தீமை செய்யாதொழிதலை.
பரிதி: தனக்கு வேண்டாதார்க்கும் தீவினையே எண்ணாமலிருப்பது என்றவாறு.
பரிமேலழகர்: தம்மைச் செறுவார் மாட்டும் தீவினைகளைச் செய்யாது விடுதலை.
பரிமேலழகர் குறிப்புரை: விடுதற்குக் காரணம் ஆகிய அறிவை 'விடுதல்' என்றும், செய்யத் தக்குழியுஞ் 'செய்யாது' ஒழியவே தமக்குத் துன்பம் வாராது என உய்த்துணர்தலின், அதனை 'அறிவினுள் எல்லாம் தலை' என்றும் கூறினார். செய்யாது என்பது கடைக்குறைந்து நின்றது. இவை மூன்று பாட்டானும் தீவினைக்கு அஞ்சவேண்டும் என்பது கூறப்பட்டது. [உய்த்து உணர்தலின்- ஆராய்ந்து அறிதலின்]

'தமக்குத் தீமை செய்வார்க்கும்/தனக்கு வேண்டாதார்க்கும்/தம்மைச் செறுவார் மாட்டும்தீமை செய்யாதொழிதல்' என்றபடி பழைய ஆசிரியர்கள் இப்பகுதிக்கு உரை கூறினர்.

இன்றைய ஆசிரியர்கள் 'தீய செயல்களைத் தம்மை வருத்தியவரிடத்தும் திருப்பிச் செய்யாதிருத்தல்', 'பகைவர்களுக்கும் துன்பம் செய்யாமல் விட்டு விடுவது', 'அறிவொடு செய்யும் செயல்கள் எல்லாவற்றிலும் முதன்மையானது யாதெனில்', 'தம்மைப் பகைத்து அழிக்க முயலுகின்றவர்க்கும் கேடுகளைச் செய்யாமல் இருத்தல்' என்றபடி இப்பகுதிக்குப் பொருள் உரைத்தனர்.

கொடிய செயல்களை, தம்மை வருத்தியவரிடத்தும் செய்யாதுவிடுதல் என்பது இப்பகுதியின் பொருள்.

நிறையுரை:
கொடிய செயல்களை, தம்மை வருத்தியவரிடத்தும் செய்யாதுவிடுதல் அறிவுடைமை எல்லாவற்றுள்ளும் முதன்மையானது என்று சொல்வர் என்பது பாடலின் பொருள்.
தீயவை செய்யாது விடுதலில் அறிவின் பங்கு என்ன?

தீச்செயலுக்குப் தீய திருப்பிச்செய்வது அறிவுடைமையாகாது.

தமக்குத் தீமை செய்பவர்களிடத்தும் தீச்செயல்கள் புரியாமல் இருப்பது முதன்மையான அறிவு என்பர்.
'அறிவுடைமை' என்னும்‌ பொருட்பால்‌ அதிகாரத்திற்கும்‌ ஏற்புடையது அறிவுபற்றிப்‌ பேசும்‌ இப்பாடல். இது இன்னாசெய்தார்க்கும் இன்னா செய்யாதிருப்பது அறிவுச் செயல்களுள் தலையாயது என்று கூறுவர் என்கிறது. அப்படி யார் கூறுவர் என்பதற்கு நல்லோர், அறிஞர், பெரியோர், ஆய்ந்தோர், அறிவுடையோர் என விளக்கினர். வள்ளுவர் தாம் படித்த நூல்களிலிருந்து மேற்கோள் காட்டும்போது பொதுமையில் 'என்ப' என்று சொல்வதுண்டு.
தமக்குத் துன்பம் இழைத்துப் பகைப்பவர்க்கும் தீமையைச் செய்யாமல் இனிய செய்யுமாறு குறளில் பல இடங்களில் வள்ளுவர் வற்புறுத்தியுள்ளார். அதுபோன்ற கருத்துத்தோன்ற இங்கு, அறிவு நிலைகள் பலவற்றிலும் தலையானது எது என்றால், பகைவர்க்கும் தீமை செய்யாமல் விடுவதே ஆகும் என்ற உயர்நிலையை உரைக்கின்றார். தமக்குத் துன்பம் வந்துற்றவேளையிலும், தீமை செய்தவர்க்குத் தீமை செய்யத் தனக்கு வலியிருந்தும், அதைச் செய்யாதிருக்கும் பொறுமையுடன் கூடிய அறிவையே அறிவினுள் எல்லாம் சிறந்த அறிவுடைமை என்கிறார்.

'செறுவார்' என்றதற்குத் தமக்கு தீமை செய்வார், தமக்கு வேண்டாதார், தம்மைச் செறுவார், தம்மை வருத்துவோர், தனக்குப் பகையாய் இருக்கிறவர்கள், தமக்குத் தீவினை செய்யும் சத்துருக்கள், தம்மை வருத்துவோர், தம்மைப் பகைப்பவர், பகைவர் என்றபடி உரையாசிரியர்கள் பொருள் கூறினர். செறுவார் என்பதற்கு அழிப்பவர், கொல்பவர், சினம் கொள்வார் என்ற பொருள்களும் உண்டு. நாகை சொ தண்டபாணி ''தீய செறுவார்க்கும் செய்யா விடல்’ என்பது தன்னைக் கொல்வார்க்கும் தீமை செய்யா தொழிதல் எனவும் பொருள் கொள்ளக் கிடந்தது. இதற்கு மெய்ப்பொருணாயனார் செயல் சிறந்ததோர் எடுத்துக்காட்டுமாகும். ஆயினும் இல்லறத்தினிற்பார் எல்லாரும் இதை மேற்கொண்டொழுகல் இயலாதென்பதையுட் கொண்டும் இவ்வாறொழுகினது சாலச் சிறந்த தென்பதை அறிவுறுத்த வேண்டியும் போலும் ஆசிரியர் பகைஞ ரென்றேனும் கொலைஞ ரென்றேனும் கூறாது ‘செறுவார்’ என அவ்விரு பொருளும் பயப்பக் கூறியது" என செறுவார் என்ற சொல்லாட்சியை விளக்குவார்.
செறுவார்க்கும் உள்ளழிக்க லாகா அரண் (குறள் 421), பிழை செறுவார்க்கும் செய்தலரிது (குறள் 843), செறுவார்க்குச் சேணிகவா இன்பம் (குறள் 869) என்று இச்சொல் பயின்ற ஏனையிடமெல்லாம் பகைவர் என்ற பொருளில் ஆளப்பட்டமையால் 'செறுவார்' என்றதற்குப் பகைவர் என்ற பொருள் பொருந்தும்.

உள்ளத்தைப் புலன்களின் வழியே செல்ல விடாது தீயவற்றிலிருந்து விலக்கி நன்மையின்யை நோக்கிச் செலுத்துவதுதான் அறிவு; அறிவு அழிவு வராமல் காக்கும் கருவி; எந்தப் பொருளை எவரிடத்துக் கேட்பினும் அந்தப் பொருளின் உண்மைத் தன்மைதான் அறிவு; பொருள் தெளியச் சொல்லலும் சொல்லப்பட்டதைத் தெளிந்து கொள்ளலும் அறிவு; உலகத்தைத் தழுவிச் செல்வதுதான் அறிவு; உலகம் செல்லும் உயர்ந்த நெறியில் உலகத்தோடு இணைந்து செல்வது அறிவு; எதிர்காலத்தில் வருபவற்றை அறிபவர்களே அறிவுடையார்; அஞ்சவேண்டியதற்கு அஞ்சுவர் அறிவுடையார்; எதிரதாக் காக்கும் அறிவையுடையார்க்கு உள்ளம் துணுக்குற வரக்கூடிய துன்பம் ஏற்படாது; அறிவுடையவர் எல்லா உடைமைகளையும் கொண்டவராவர் என்றெல்லாம் அறிவுடைமை அதிகாரத்தில் அறிவு நிலைகளைப் பகுத்து அறிவின் பெருஞ்சிறப்பினையையும் அதனை உடையாரது பெருமையினையும் கூறும் வள்ளுவர் இங்கு- 'தீவினை அச்சம்' அதிகாரத்தில்- அறிவினுள் எல்லாம் தலையாயது, தம்மை எதிர்த்தவர்க்கும் தீமை செய்யாதிருப்பதுதான் என்று முடிவுரைக்கின்றார். மக்களை அறத்தைக் கடைப்பிடிக்கும்படியும் அறத்திற்கு மாறானவற்றைச் செய்யாதிருக்கும்படியும் தூண்டுவது அறிவாதலால் அது தலையாயிற்று.

தீயவை செய்யாது விடுதலில் அறிவின் பங்கு என்ன?

இப்பாடலிலுள்ள 'அறிவினுள் எல்லாம்' என்ற தொடர்க்கு எல்லா அறங்களையும் அறியும் அறிவு எல்லாவற்றுள்ளும், அறிவுள்ளதற்கு எல்லாம், தமக்கு உறுதி நாடும் அறிவுரைகள் எல்லாவற்றுள்ளும், அறிவு எல்லாவற்றிலும், உறுதி தரும் அறிவுகளனைத்திலும், அறிவுச் செயல்களுள், அறிவிற் சிறந்த அறிவு, அறிவுடைச் செயல்கள் எல்லாவற்றுக்கும், அறிவுகளுக்கெல்லாம் மிகச் சிறந்த அறிவு, அறிவுகள் எல்லாவற்றுள்ளும், அறிவொடு செய்யும் செயல்கள் எல்லாவற்றிலும், நன்மை நாடும் அறிவுகள் எல்லாவற்றுள்ளும், அறிவுச் செயல்களெல்லாவற்றுள்ளும், அறிந்து கொள்ளத்தக்க நல்லனவற்றுள் என உரையாசிரியர்கள் பொருள் கூறினர்.

அறம் செய்ய மக்களை உந்துவதில் அறிவின் பங்கை வள்ளுவர் பல இடங்களில் கூறியுள்ளார். சென்ற இடத்தால் செலவிடா தீதொரீஇ நன்றின்பால் உய்ப்பது அறிவு (அறிவுடைமை குறள் எண்; 422 பொருள்: உள்ளத்தை அது போன போக்குகளிற் செலவிடா, தீமையினின்று நீக்கி நன்மையின்கண் செலுத்துவதே அறிவாகும்) என்ற பாடலில் தீதினின்றும் விலக்கி நன்னெறியில் கொண்டு செல்லும் அறிவின் ஆற்றலை விளக்கினார். செறிவறிந்து சீர்மை பயக்கும் அறிவறிந்து ஆற்றின் அடங்கப் பெறின். (அடக்கமுடைமை குறள் எண்; 123 பொருள்: அறியவேண்டியவற்றை அறிந்து, நல்வழியில் அடங்கி ஒழுகப் பெற்றால், அந்த அடக்கம் அறியப்பட்டு மேன்மை பயக்கும்), கதம்காத்துக் கற்றடங்கல் ஆற்றுவான் செவ்வி அறம்பார்க்கும் ஆற்றின் நுழைந்து (அடக்கமுடைமை குறள் எண்; 130 பொருள்: சினம் மனத்தில் தோன்றாமல் அடக்கப் பழகி ஒழுகுபவனைக் காணச் சமயம் பார்த்து அறக்கடவுள் அவன் வழி நுழைந்து எதிர் நோக்கும்), அறன்அறிந்து வெஃகா அறிவுடையார்ச் சேரும் திறனறிந்து ஆங்கே திரு (வெஃகாமை குறள் எண்; 179 பொருள்: பிறர் பொருளைக் கவர விரும்பாமை அறம் என்ற உணர்வுடையாரைத் தகுதியறிந்து அறிந்து செல்வம் சென்றடையும்) ஆகிய பாக்கள் பகுத்தறிவினால் ஒருவன் ஒருசெயலின் பயனாக நன்மை விளையுமா தீமை விளையுமா என்றெல்லாம் சிந்தித்துத் தீயதைச் செய்யாமல் நீக்கி நல்லதைத் தேர்ந்தெடுக்கிறான் என்பதை உணர்த்துவன. இப்பாடல்கள் எல்லாம் அறத்தைச் செய்யும்படி தூண்டுவதில் அல்லது அறமல்லாதவற்றைச் செய்யாதபடி விலக்குவதில் அறிவின் பங்கை விளக்கிற்று.

தமக்குத் தீயவை செய்தவருக்குப் பதில் தீமை செய்தால் அறிவு படைத்த மாந்தர்க்கு அதில் சிறப்பொன்றுமில்லை. நன்மைக்கு நன்மையும் தீமைக்குத் தீமையுஞ் செய்வதுதான் மக்களியல்பாதலால் தீமைக்குத் தீமை செய்யாமை சிறந்த அறிவுச் செயல் என்று வள்ளுவர் கருதுகிறார். எனவே அதை நற்பண்பு, ஒழுக்கம், சால்பு, அருட்செயல் என்னாமல் தலையாய அறிவு என்கிறார். கொடிய செயல் செய்வதற்குத் தூண்டுகோல் உணர்ச்சியாக இருக்கலாம். ஆனால் அதைச் செய்யாதிருப்பதற்கு தெளிந்தஅறிவு தேவை.

கொடிய செயல்களைத் தம்மை வருத்தியவரிடத்தும் செய்யாதொழிதல் அறிவுடைமை எல்லாவற்றுள்ளும் சிறந்தது என்று சொல்வர் என்பது இக்குறட்கருத்து.

ஒருவனது பகுத்தறியும் திறன் தீவினையச்சம் உண்டாக்கவல்லது.

தம்மை வருத்தியவரிடத்தும் கொடிய செயல்களைச் செய்யாதிருத்தல் சிறந்த அறிவுடைமை எனச் சொல்வர்.