• 731ஆம் குறையாத விளைச்சலும், நடுநிலைமையாளரும், முயற்சியில் தாழ்வில்லாத ஆள்வினைச் செல்வரும் கூடிப் பொருந்தியுள்ள இடமே நாடாகும் என்கிறது.
• 732ஆம் குறள் மிகுந்த பொருள் வளத்தால் விரும்பத் தக்கதாய் கேடின்றி மிக விளைவதே நாடு எனக் கூறுகிறது.
• 733ஆம் குறள் பாரம் ஒருங்கே தங்கள் மேல் வந்த காலத்தும் அதனைப் பொறுத்தும் அரசுக்குரிய வரிப்பொருள் முழுவதும் உடம்பட்டுத் தருவது நாடு எனச் சொல்கிறது.
• 734ஆம் குறள் மிக்க பசியும், நீங்காத நோயும், நெருங்கி நிற்கும் பகையும் இல்லாது விளங்குவதே நாடாகும் என்கிறது.
• 735ஆம் குறள் பல மாறுபட்ட கருத்துக்களையுடைய கூட்டங்களும், அழிவினை உண்டாக்கக்கூடிய உட்பகையும், அரசுக்குத் துன்பம் தரும் கொலைத் தொழிலையுடைய வன்முறையாளரும் இல்லாததே நாடு எனச் சொல்கிறது.
• 736ஆம் குறள் கெடுதலை யறியாது, கேடு வரினும் வளங் குறையாத நாட்டினை எல்லா நாடுகளிலும் சிறந்த நாடு என்று சொல்வர் என்கிறது.
• 737ஆம் குறள் ஊற்றுநீர், மழைநீர் என்னும் இருவகை நீர்வளமும் வாய்ப்புடைத்தாக அமைந்த மலையும் ஆறும் வலிமையான அரணும் நாட்டிற்கு உறுப்புக்களாம் எனச் சொல்கிறது.
• 738ஆம் குறள் நோயில்லாமை, செல்வமுடைமை, விளைவுடைமை, இன்பம் உடைமை, காவலுடைமை இவை ஐந்தும் நாட்டிற்கு அழகு என்பர் என்கிறது.
• 739ஆம் குறள் தேடவேண்டாமல் வளம் உடைத்தாயிருப்பது நாடு என்பர்; பிற நாடுகளை எதிர்பார்த்து வளம் தரும் நாடு நாடல்ல எனக் கூறுகிறது.
• 740ஆவது குறள் மேலே சொல்லப்பட்ட வளங்களெல்லாம் அமைந்தபோதிலும் பயனில்லை நல்லரசு அமையாத நாட்டிற்கு என்கிறது.

நாடு மக்களின் நலனுக்குக்காகத்தான் உள்ளது என்பதை நன்குணர்ந்தவராதலால், வள்ளுவர், இவ்வதிகாரத்தில், நாட்டு இயல்பைக் கூறினாராயினும் குடிகளைப் பற்றியும் கூறாமலில்லை. ஆளப்படுவன குடிகளே அன்றி நாடன்று. இவ்வதிகாரத்து முதற் குறளில், தள்ளா விளையுளும் தக்காரும் தாழ்விலாச் செல்வரும் சேர்வது நாடு (731) என்றது நாட்டுக்குக் குடிகள் இன்றியமையாதன என்பதை வற்புறுத்துகிறது.

இருபுனலும் வாய்ந்த மலையும் வருபுனலும் வல்லரணும் நாட்டிற்கு உறுப்பு (737) என்ற பாடல் நாட்டிற்குத் தேவையான இயற்கை வளங்களை அழகுற விளக்குகிறது. ஊற்றுநீரும் மழைநீரும் ஓங்கி உயர்ந்த வளமான மலையும் அதிலிருந்து வழிந்தோடும் ஆற்றுநீரும் வலிமையான அரண்களும் கொண்டதே நல்ல நாடு என்கிறது பாடல். இது கூறும் நீர்வளமும் காடுகள் நிறைந்த மலைவளமும் ஆறுகளும் இயற்கை அரண்களாக அமைந்த காட்சி நம் கண்முன் தோன்றி இன்பமூட்டுகிறது. அத்தகையதொரு நாட்டின் சூழ்நிலையில் மனிதர்கள் மட்டுமல்ல நீர்வாழ்வன நிலவாழ்வன ஊர்வன மற்றும் பறப்பன என அனைத்து உயிரினங்களும் நலமுடன் வாழும் ஒரு சிறந்த உயிர்ச்சூழல் அமைவு காட்டப்பட்டது.

நாடென்ப நாடா வளத்தன நாடல்ல நாட வளந்தரும் நாடு (739) என்று தன்னிறைவு பெற்ற நாடுதான் நாடு என்று நாட்டிற்கு வரையறை செய்கிறார் வள்ளுவர். நாடு என்பதற்கு வரையறை மட்டுமன்றி இப்பாடல் உலகப் பொருளியல் எவ்விதம் இயங்கவேண்டும் என்பதையும் கோடிட்டுக் காட்டுவதாம்.

இயற்கையோ செயற்கையோ எந்த வளங்கள் எவ்வளவு இருந்தாலும் அவற்றையெல்லாம் முறையாக பயன்படுத்ததற்குரிய அரசமைப்பு இல்லையென்றால் அனைத்து வளங்களும் வீண்தான் என்கிறது ஆங்கமைவு எய்தியக் கண்ணும் பயம்இன்றே வேந்தமைவு இல்லாத நாடு (740) என்ற இவ்வதிகாரத்து இறுதிக் குறள். இது எக்காலத்துக்கும் பொருந்துவதான வள்ளுவரின் தெளிவான பார்வையைச் சொல்கிறது.