• 181 ஆம்குறள் அறத்தை பொருட்படுத்தாதவனாய் அறமல்லாதவற்றைச் செய்தாலும், புறங்கூற மாட்டான் என்று பெயர் பெற்றவனானால் இனியதாகிவிடும் என்கிறது.
• 182 ஆம்குறள் ஒருவனைக் காணாத இடத்தில் இகழ்ந்துரைத்து, அவனைப் பார்த்த இடத்தில் பொய்யாகச் சிரித்துப் புகழ்தல், அறநெறிகளைப் புறந்தள்ளித் தீயனவற்றைச் செய்தலைவிடத் தீதாகும் எனச் சொல்கிறது.
• 183 ஆம்குறள் புறம்சொல்லிப் பொய்யாக வாழ்க்கை நடத்துவதிலும் ஒருவன் இறந்துபடுவது அறநூல்கள் சொல்லும் நன்மைகள் தரும் என்கிறது.
• 184 ஆம்குறள் நேருக்கு நேர் நின்று இரக்கமில்லாமல் இடித்துரைத்தாலும் ஒருவன் புறத்தே இருக்க அவனைப் பின்னர் முகம் நோக்க முடியாத இழிசொற்களைச் சொல்லாது விடுக என்று சொல்கிறது.
• 185 ஆம்குறள் புறங்கூறும் இழிகுணம் ஒன்றாலேயே ஒருவன் அற எண்ணம் கொண்டவன் அல்லன் என்பது தெரிந்துவிடும் என்கிறது.
• 186 ஆம்குறள் பிறனைப் பற்றிய பழிகளை ஒருவன் புறத்தே சொல்லும்முன், தன் குற்றங்களும் ஆய்ந்து தேர்ந்து கூறப்படும் என்பதை உணரவேண்டும் எனச் சொல்கிறது.
• 187 ஆம்குறள் மகிழ்ந்து உரையாடி நட்புக்கொள்வதை அறியாதவரே பிளவு உண்டாகுமாறு புறங்கூறி நண்பர்களைப் பிரிப்பர் எனக் கூறுகிறது.
• 188 ஆம்குறள் நன்கு பழகியவர் பற்றியும் புறம் பேசும் இயல்பினர், அயலார் இடத்து என்ன செய்வாரோ? என வியக்கிறது.
• 189 ஆம்குறள் எவரும் இல்லாதவாறு புறத்தே பார்த்து மற்றவரைப் பற்றி பழிச்சொல் சொல்பவனையும் தனக்கு அறமென்று கருதித்தான் இவ்வுலகம் பொறுத்துக் கொள்கிறது போலும் எனக் கூறுகிறது.
• 190 ஆவதுகுறள் மற்றவர் குற்றத்தைக் காண்பதுபோல் தம் குற்றத்தையும் காண்பாரானால் இவ்வுலகத்து வாழும் மக்களுயிர்க்கு வரக் கூடிய தீமை எதுவும் இருக்குமா? எனக் கேட்கிறது.

புறங்கூற்றினால் பிளவு உண்டாகி ஒருவருக்கும் மற்றவருக்கும் இடையில் இருக்கும் நல்லுறவு பகையாக மாறிவிடும். இது போன்ற தீமைகள் விளைவதால், புறங்கூறினாலன்றி உயிர்வாழ இயலாது என்ற நிலைஇருந்தாலும் புறங்கூறாதிருந்து வறுமையால் உயிர்விடுதலே நல்லது என்கிறது இவ்வதிகாரப்பாடல் ஒன்று. புறம்கூறிப் பொய்த்துயிர் வாழ்தலின் சாதல்அறம்கூறும் ஆக்கம் தரும் (குறள் 183) என்பது அது.

கடிந்து கூறுவதை கூட இன்சொல்லால் கூறவேண்டும் என்பது வள்ளுவர் விரும்புவது. அவரே இரக்கமற்ற சொற்களால்கூட ஒருவர் குற்றத்தை நேருக்குநேர் கடியலாம்; ஆனால் புறத்தே இகழ்ந்து பேசக்கூடாது என்று கண்நின்று கண்ணறச் சொல்லினும் சொல்லற்க முன்இன்று பின்நோக்காச் சொல் (குறள் 183) எனப் புறங்கூறுதலைக் கண்டிக்கிறார்.

புறம் கூறும் இயல்பை ஒழிப்பதற்குரிய வழியையும் அறிவிக்கின்றார் வள்ளுவர். 'முதலில் உன்னிடமுள்ள குறைகளைக் கருத்தூன்றிக் காண்பாயானால், உன்னை நீயே செப்பம் செய்துகொண்டு சீர்பட வாய்ப்புண்டு; அதன்பின் புறங்கூறமாட்டாய்' என ஏதிலார் குற்றம்போல் தம்குற்றம் காண்கிற்பின் தீதுண்டோ மன்னும் உயிர்க்கு என்ற பாடல் மூலமாக அதற்கான வழியைக் கூறுகிறார்.