• 321 ஆம்குறள் அறச் செயல் யாது என்றால் கொல்லாமையாகும்; கொல்லுதல் எல்லாத்தீச் செயல்களையும் தரும் என்கிறது.
• 322 ஆம்குறள் தனக்குள்ளதைப் பலர்க்கும் பகுத்துக் கொடுத்துத் தானும் உண்டு பல உயிர்களைக் காப்பாற்றுதல் நூலோர் தொகுத்துக் கூறியவற்றுள் எல்லாம் மேலானது எனச் சொல்கிறது.
• 323 ஆம்குறள் இணையற்ற நல்ல அறம் கொல்லாமை; அதற்குத் துணை நிற்கும் பொய்யாமையும் நல்லது என்கிறது.
• 324 ஆம்குறள் நல்ல வாழ்வுமுறை என்பது எதுவென்றால் எந்த உயிரும் கொலைப் படக்கூடாது என்ற கொள்கை எண்ணும் நெறியே எனக் கூறுகிறது.
• 325 ஆம்குறள் பிறவி நின்றநிலைக்கு அஞ்சித் துறந்தார் எல்லாரினும் உயிர்களைக் கொல்ல அஞ்சி கொல்லாமை அறத்தை எண்ணுபவனே உயர்ந்தோனாவான் எனக் கூறுகிறது.
• 326 ஆம்குறள் கொல்லாமை அறத்தை மேற்கொண்டு ஒழுகுபவன் வாழ்நாள்மேல் உயிரைப் பிரித்துக்கொண்டு போகும் இறப்புத் தெய்வம் நெருங்காது எனச் சொல்கிறது.
• 327 ஆம்குறள் தன்னுயிர் போவதாயினும், தான் பிறிதோர் இனிய உயிரை நீக்கும் தொழிலைச் செய்தல் கூடாது என்கிறது.
• 328 ஆம்குறள் நன்மை உண்டாகும். செல்வம் மிகும் என்று கூறப்பட்டாலும் கொலையால் கிடைக்கும் ஆக்கங்களைச் சான்றோர் இழிந்ததாகவே கருதுவர் எனச் சொல்கிறது.
• 329 ஆம்குறள் கொலைத்தொழில் செய்யும் அறிவில்லா மாந்தர், கொலைத்தொழிலின் கீழ்மையைத் தெரிந்தவர்க்கு, இழிதொழில் செய்வோராவர் எனக் கூறுகிறது.
• 330 ஆவதுகுறள் உயிரை உடம்பிலிருந்து போக்கியவர் நோயுடலும் நீங்காத தீச்செயல் (பாவம்) சுமக்கும் வாழ்வும் உடையார் என்கிறது.

பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்புதல் நூலோர் தொகுத்தவற்றுள் எல்லாம் தலை. (322) கொலை என்பது -உயிரைப் பிரித்தல் மட்டுமன்று. தான் மட்டும் பொருளீட்டி உண்டு, பிறரை உணவு முதலியன இல்லாமல் சாக விடுதலையும் கொலைக் குற்றமாகவே கருதவேண்டும் என்ற பொருளில் இக்குறளில் சொல்லியுள்ளது வேறு எந்த அறநூலிலும் இல்லாத சிறப்பு என்பர். இக்குறளின் அடியில் காணப்படும் கருத்து என்னவென்றால் உலகில் நிகழும் பெரும்பான்மைக் குற்றங்களுக்கும் வறுமைதான் காரணம். உலகப் படைப்பில் அனைவர்க்கும் அனைத்தும் கிடைப்பதாகவே உள்ளது மாந்தர் தமக்குக் கிடைத்தைத் தமக்குள் பகிர்ந்து உண்பது போன்ற அமைப்பை உருவாக்கிக் கொண்டால் வறுமை நீங்கும். அவ்வாறன்றி தான் மட்டும் உண்டு, பசித்திருப்போரைப் பொருட்படுத்தால் இறந்துபோவதைப் பார்த்திருப்பது கொலைபோன்றதுதான். இதனாலேதான் 'பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்புதல் நூலோர் தொகுத்தவற்றுள் எல்லாம் தலை' என்கிறார் வள்ளுவர். எவ்வளவு உயர்வான கருத்து!

ஒன்றாக நல்லது கொல்லாமை மற்றதன் பின்சாரப் பொய்யாமை நன்று (323) என்ற குறள் வள்ளுவர் உள்ளத்தில் ஒரு போராட்டத்தை உண்டுபணியதுபோல் தோன்றுகிறது. கொல்லாமை, பொய்யாமை என்ற இவ்விரண்டு பேரறங்களுள் எதை முதன்மையாகச் சொல்வது என்பது அது. இரண்டுமே தலையாயின என்கிறார். அவர்க்கு ஒன்றை முதலில் வைத்து மற்றதைப் பின்னுக்குத்தள்ள விருப்பமும் இல்லை. பொய்யாமையால் கொலை நிகழலாம்; பொய்சொல்வதால் கொலை தடுக்கப்படலாம்; கொலை நடந்துவிட்டால் உயிரை மீட்பது எப்படி? எனவே கொல்லாமையை முதலில் சொல்லி அதற்குத் துணையாக உடன்போகும் பொய்யாமை என்றார்.

எவ்வகையான் வரும் கொலைப்பயனும் கடைதான் என்கிறது நன்றாகும் ஆக்கம் பெரிதெனினும் சான்றோர்க்குக் கொன்றாகும் ஆக்கம் கடை (328) என்னும் பாடல். சான்றோர் முன்னின்று நடத்தினாலும் அவ்வகையான உயிர் நீக்கலும் இழிவானதுதான் என்று சொல்கிறார் வள்ளுவர். சான்றோர், நன்றுஆகும், ஆக்கம் பெரிது என்னும் சொல்லாட்சிகள் இக்குறள் கொலைசூழ் வேள்வி பற்றியது என்பதை எளிதில் உணரவைக்கின்றன.

கொலைவினையர் ஆகிய மாக்கள் புலைவினையர் புன்மை தெரிவார் அகத்து (329) என்று கொலைத்தொழில் செய்வோரை பகுத்தறியும் திறனில்லாதவர், இழிதொழில் புரிபவர் என்று வசைபாடுகிறார் வள்ளுவர்.